Ποδόσφαιρο Οι 10 καλύτερες ομάδες όλων των εποχών!Αφιέρωμα στις 10 κορυφαίες ομάδες που σημάδεψαν το παγκόσμιο ποδόσφαιρο ...
Ποιες είναι όμως αυτές οι ομάδες που στη συνείδηση των περισσοτέρων έχουν ξεχωριστή θέση; Η αγγλική ιστοσελίδα "The Spoiler" επιχείρησε να παρουσιάσει ένα Top-10 με τις καλύτερες των καλυτέρων, και τα αποτελέσματα είναι αρκετά ενδιαφέροντα.
Η Βραζιλία των πέντε παγκόσμιων τίτλων σε Μουντιάλ κατέχει δύο θέσεις στη λίστα με τις ομάδες του 1970 και του 1982, οι δύο μεγαλύτερες σε τίτλους αγγλικές ομάδες Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Λίβερπουλ δίνουν το "παρών", ενώ φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει η "βασίλισσα" Ρεάλ Μαδρίτης που σήκωνε το "ιερό δισκοπότηρο" του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου από το 1956 μέχρι το 1960 χωρίς κανένα... διάλειμμα.
Αναλυτικά η λίστα με τις 10 μεγαλύτερες ομάδες όλων των εποχών
Βραζιλία 1982 ( Βαλντίρ Πέρες, Λεάντρο, Όσκαρ, Λουιζίνιο, Σερέσο, Ζούνιορ, Σόκρατες, Σερζίνιο, Ζίκο, Έντερ, Φαλκάο)
Η "Σελεσάο" πρόσφερε μερικές αξέχαστες στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας πριν αποκλειστεί στο νοκ-άουτ ματς από την Ιταλία με 3-2, με τα τρία γκολ του "ήρωα" για τους Ιταλούς Πάολο Ρόσι. Το συγκεκριμένο ματς χαρακτηρίζεται ακόμα και σήμερα από τους Βραζιλιάνους ως "η καταστροφή του Σαρία" από το όνομα του γηπέδου στο οποίο έλαβε χώρα, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι την επομένη του αγώνα ιταλική εφημερίδα κυκλοφόρησε με τον τίτλο "Εμείς είμαστε η Βραζιλία".
Αγγλία 1966 (Μπανκς, Κόχεν, Τζάκι Τσάρλτον, Μουρ, Γουίλσον, Στάιλς, Μπολ, Μπόμπι Τσάρλτον, Πίτερς, Χερστ, Χαντ)
Αναμφίβολα η μεγαλύτερη ομάδα στην ιστορία των "λιονταριών" για τον απλούστατο λόγο ότι το μοναδικό διεθνές τρόπαιο στην ιστορία της Εθνικής Αγγλίας ήταν το Μουντιάλ του 1966 που διεξήχθη στο σπίτι της.
Ρεάλ Μαδρίτης 1960 (Ντομίνγκες, Μαρκίτος, Σανταμάρι, Πάτσιν, Βιδάλ, Θαράγα, Κανάριο, Ντελ Σολ, Ντι Στέφανο, Πούσκας, Χέντο)
Η Ρεάλ ήταν η απόλυτη κυρίαρχος στα πρώτα χρόνια από τη δημιουργία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και με τους πέντε συνεχόμενους τίτλους που κατέκτησε ανακηρύχτηκε δικαιωματικά "βασίλισσα της Ευρώπης". Μάλιστα το 1960 ήταν το αποκορύφωμα της δυναστείας της, με την παρέα των Ντι Στέφανο και Πούσκας να συντρίβουν με 7-3 την Άιντραχτ Φρανκφούρτης στο "Χάμπτεν Παρκ".
Λίβερπουλ 1984 (Γκρόμπελααρ, Νιλ, Κένεντι, Χάνσεν, Λόρενσον, Γουίλαν, Νταλγκλίς, Λι, Ρας, Τζόνστον, Σούνες)
Η Λίβερπουλ απέκτησε εκατομμύρια πιστούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο για τους αμέτρητους τίτλους και το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που έπαιξε στο "Νησί" για δύο δεκαετίες ('70, '80), ωστόσο η ομάδα του 1984 κέρδισε ίσως τις περισσότερες δάφνες από κάθε άλλη των "κόκκινων" καθώς συνέδεσε το όνομά της με την κατάκτηση του 4ου Κυπέλλου Πρωταθλητριών νικώντας στον τελικό του "Ολίμπικο" την ουσιαστικά γηπεδούχο Ρόμα.
Ολλανδία 1974 (Γιόνγκμπλοντ, Κρολ, Ρίσμπεργκεν, Ζουρμπίερ, Χάαν, Φαν Χάνεγκεμ, Γιάνσεν, Νέεσκενς, Κρόιφ, Ρέσενμπρικ, Ρεπ)
Αναμφίβολα η Ολλανδία έχει γίνει διάσημη για δυό πράγματα: το ένα είναι πως επινόησε το "ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο", με τον Άγιαξ της δεκαετίας του '70 να είναι η βάση των "οράνιε", και το δεύτερο είναι πως δεν κατάφερε να ανταμειφθεί με την κατάκτηση ενός τίτλου, καθώς ηττήθηκε σε δύο συνεχόμενους τελικούς Μουντιάλ (1974, 1978) πέφτοντας ισάριθμες φορές πάνω στους διοργανωτές Γερμανούς και Αργεντινούς αντίστοιχα.
Μίλαν 1989 (Γκάλι, Τασότι, Κοστακούρτα, Μπαρέζι, Μαλντίνι, Αντσελότι, Ράικαρντ, Κολόμπο, Ντοναντόνι, Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν)
Το μείγμα Ιταλών αμυντικών και Ολλανδών επιθετικών έκανε "θραύση" προς τα τέλης της δεκαετίας του '80, με τον Αρίγκο Σάκι να οδηγεί τη Μίλαν στην κατάκτηση δύο σερί Πρωταθλητριών, με το πρώτο να έρχεται με επιβλητικό τρόπο: το 4-0 επί της Στεάουα στο "Καμπ Νόου".
Γαλλία 1984 (Μπατς, Μπατιστόν, Λε Ρου, Μποσίς, Ντομεργκέ, Ζιρές, Τιγκανά, Φερναντέζ, Πλατινί, Λακόμπ, Ζενζινί)
Τώρα ο Μισέλ Πλατινί διαφεντεύει τις τύχες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο ως πρόεδρος της UEFA, όμως τη δεκαετία του '80 ήταν "αφεντικό" στα γήπεδα. Αυτό το πιστοποίησε ειδικότερα στα μέσα εκείνης της δεκαετίας με τη φανέλα της Γιουβέντους (καλύτερος Ευρωπαίκτης παίκτης από το 1983 μέχρι το 1985) αλλά και της Γαλλίας, με τους "τρικολόρ" να κατακτούν τον πρώτο τους ευρωπαϊκό τίτλο το 1984.
Σέλτικ 1967 (Σίμπσον, Κρεγκ, Τζέμελ, Μέρντοκ, ΜακΝιλ, Κλαρκ, Τζόνστον, Γουάλας, Τσάλμερς, Ολντ, Λένοξ)
Οι οπαδοί της Σέλτικ καυχιόνται ακόμα και σήμερα για το γεγονός πως η ομάδας του έγινε το 1967 η πρώτη βρετανική που κατέκτησε τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης, με τον Τζίμι Τζόνστοουν να θεωρείται από τους "κέλτες" κάτι σαν τον Λιονέλ Μέσι εκείνης της εποχής.
Βραζιλία 1970 (Φέλιξ, Μπρίτο, Πιάτσα, Κάρλος Αλμπέρτο, Εβεράλντο, Κλοντοάλντο, Ζέρσον, Ζαϊρζίνιο, Τοστάο, Πελέ, Ριβελίνο)
Η "σελεσάο" του 1970 θεωρείται από πολλούς ως το πληρέστερο σύνολο που έκανε ποτέ την εμφάνισή της σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με τον Πελέ στην καλύτερη περίοδο της καριέρας του, τον Ριβελίνο να σκοράρει σε όλα τα ματς εκείνης της διοργάνωσης και τον Κάρλος Αλμπέρτο "πατέρα" του ωραιότερου γκολ στην ιστορία του Μουντιάλ, δεν ήταν δυνατό να χαθεί εκείνο το τρόπαιο από τα χέρια της "βερντεόρο".
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 1999 (Σμάιχελ, Γ.Νέβιλ, Σταμ, Γιόνσεν, Έργουιν, Μπέκαμ, Κιν, Σκόουλς, Γκιγκς, Γιορκ, Κόουλ)
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ βρίσκει εύκολα θέση σε αυτό το Top-10 καθώς όχι μόνο έγινε η πρώτη ομάδα στην Αγγλία που κατέκτησε το τρεμπλ αλλά πήρε και Τσάμπιονς Λιγκ στον αλησμόνητο τελικό του "Καμπ Νόου" με δύο γκολ στις καθυστερήσεις, παίρνοντας τη μπουκιά μέσα από το στόμα των Βαυαρών.
Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011
ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Ακούγεται παράλογο ότι το ποδόσφαιρο, ένα παιχνίδι, μπορεί να έχει σχέση με την επιστήμη ή την τέχνη. Αρκετές φορές στο παρελθόν έχω γράψει για τις ομοιότητες του ποδοσφαίρου με την τέχνη, ομοιότητες που επισήμαναν, ανέδειξαν και υπερασπίστηκαν πολλοί σπουδαίοι διανοητές.
Ομως το παιχνίδι έχει σχέση και με την επιστήμη, που είναι προφανής. Ο Ντέιβιντ Γουίνερ, ο συγγραφέας του εξαιρετικού βιβλίου «The brilliant Orange», που ασχολείται με την επανάσταση του ολλανδικού ποδοσφαίρου που εκδηλώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '60, διατυπώνει μια πολύ ενδιαφέρουσα θεωρία για το ποδόσφαιρο του Αγιαξ και τη σχέση του με την αρχιτεκτονική των φραγμάτων στην Ολλανδία, που μεγάλωναν το καλλιεργήσιμο έδαφος μιας χώρας που βρισκόταν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Είναι πιθανό κάποιος να ισχυριστεί ότι αφού το κλειδί στο ποδόσφαιρο είναι ο κενός χώρος, δεν είναι δύσκολο να θεμελιωθεί μια σχέση του με τη Γεωμετρία, για παράδειγμα. Με την κυβερνητική, όμως; Τον κλάδο εκείνο των φυσικών επιστημών που μελετά τους μηχανισμούς επικοινωνίας και ελέγχου των οργανικών και μηχανικών συστημάτων; Κι όμως, στην ιστορία του ποδοσφαίρου μπορεί να βρει κάποιος έναν άνθρωπο που ανακάλυψε μια τέτοια σχέση και μάλιστα πάνω σε αυτή τη σχέση θεμελίωσε όλη την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία, που γέννησε ένα αριστούργημα. Την απάντηση της Ανατολικής Ευρώπης στον Αγιαξ. Τη μεγάλη ομάδα της Ντιναμό Κιέβου. Ο Βαλερί Λομπανόφσκι ήταν ένας 22χρονος εξτρέμ το 1961, όταν η Ντιναμό Κιέβου κατέκτησε τον τίτλο για πρώτη φορά. Είχαν φτάσει τόσες πολλές φορές κοντά στην κατάκτηση του τίτλου, που οι οπαδοί τους είχαν αρχίσει να πιστεύουν ότι δεν θα συνέβαινε ποτέ. Ετσι, όταν στέφθηκαν πρωταθλητές, το επίτευγμά τους χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό. Κι όμως, μέσα σε αυτό το κλίμα της χαράς ο Λομπανόφσκι δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος και η στάση του αυτή έγινε φανερή στη διάρκεια μιας τελετής προς τιμήν της ομάδας στο Ινστιτούτο Επιστήμης και Ερευνας της Κατασκευαστικής Βιομηχανίας. Ο Λομπανόφσκι βρέθηκε εκεί μαζί με τους συμπαίκτες του Ολεγκ Μπαζίλεβιτς και Βλάντιμιρ Λεβτσένκο. «Ναι, κερδίσαμε τον τίτλο», τον άκουσε να λέει μπροστά σε ενθουσιασμένους οπαδούς ο Βολοντίμιρ Σαμπαλντίρ, ένας επιστήμονας από το Κίεβο και για πολλά χρόνια ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής. «Αυτό, όμως, δεν σημαίνει κάτι. Αρκετές φορές παίξαμε άσχημα. Απλώς πήραμε περισσότερους βαθμούς από τις άλλες ομάδες που έπαιξαν χειρότερα από εμάς. Δεν μπορώ, λοιπόν, να δεχθώ τα συγχαρητήριά σας, αφού δεν υπάρχει σοβαρός λόγος για κάτι τέτοιο». Ο Σαμπαλντίρ τον ρώτησε πώς ένιωθε που είχε καταφέρει κάτι που για τους κατοίκους του Κιέβου ήταν ένα απραγματοποίητο όνειρο. «Ενα όνειρο που πραγματοποιείται παύει να είναι όνειρο», απάντησε ο Λομπανόφσκι και συνέχισε: «Ποιο είναι το όνειρό σας ως επιστήμονα; Το πτυχίο σας; Το μεταπτυχιακό σας; Το διδακτορικό σας;».
«Μπορεί», απάντησε ο Σαμπαλντίρ: «Αλλά το πιο μεγάλο όνειρο ενός επιστήμονα είναι να συνεισφέρει κάτι στην επιστήμη του, να αφήσει το σημάδι του με κάποιον τρόπο».
«Εχετε, λοιπόν, την απάντηση στο ερώτημα που μου κάνατε στην αρχή».
Ο Λομπανόφσκι ως ποδοσφαιριστής ήταν ερασιτέχνης και αντίθετος με τις μεθόδους που χρησιμοποιούσε ο Μασλόφ –προπονητής του και δάσκαλός του–, αλλά η τελειομανία του, η φιλοδοξία του και η αναλυτική ευφυΐα του είχαν κάνει την εμφάνισή τους από νωρίς στη ζωή του. Ολα αυτά τα χαρακτηριστικά δεν αποτελούν έκπληξη. Ηταν, άλλωστε, αρκετά προικισμένος ώστε να κερδίσει ένα χρυσό μετάλλιο στα Μαθηματικά μόλις τελείωσε το γυμνάσιο, σε μια εποχή που ταυτισμένη με την επιστημονική πρόοδο. Αλλωστε, λένε πως ο Μασλόφ έκανε ό,τι έκανε με το ένστικτο, ενώ ο Λομπανόφσκι πατώντας πάνω στην επιστήμη.
«Επιστήμονας» προπονητής
Γεννημένος το 1939, ο Λομπανόφσκι ήταν έφηβος όταν η ΕΣΣΔ άνοιξε το πρώτο της πυρηνικό εργοστάσιο και έστειλε τον Σπούτνικ στο διάστημα, ενώ το Κίεβο ήταν το κέντρο της σοβιετικής βιομηχανίας υπολογιστών. Εκεί λειτούργησε για πρώτη φορά και το πρώτο ινστιτούτο κυβερνητικής της ΕΣΣΔ και σύντομα αναγνωρίστηκε ως το πιο πρωτοποριακό σε ολόκληρο τον κόσμο στους τομείς των αυτοματοποιημένων συστημάτων ελέγχου, την τεχνητή νοημοσύνη και τη δημιουργία μαθηματικών μοντέλων πρόβλεψης. Εκεί ήταν που δημιουργήθηκε το 1963 ένα πρώιμο πρωτότυπο του προσωπικού υπολογιστή του σήμερα. Εκείνη την εποχή ο Λομπανόφσκι σπούδαζε στο Ινστιτούτο Επιστημών του Κιέβου Θερμοδυναμική και τις δυνατότητες χρήσης των υπολογιστών, καθώς και τις επιπτώσεις τους σε όλα τα επιστημονικά πεδία. Ηταν κάτι νέο, συναρπαστικό και επαναστατικό και δεν αποτελούσε έκπληξη το γεγονός ότι ο Λομπανόφσκι θα ακολουθούσε αυτό το ρεύμα τεχνολογικής αισιοδοξίας. Μέσα του γινόταν η μεγάλη και παραδοσιακή πάλη. Η πάλη ανάμεσα στην ατομικότητα και το σύστημα. Ο ποδοσφαιριστής μέσα του ήθελε να κάνει ντρίμπλες, να βρει καινούργια κόλπα, να κοροϊδέψει τους αντιπάλους του, αλλά, όπως παραδέχθηκε αργότερα, η εκπαίδευσή του στο Ινστιτούτο Επιστημών του Κιέβου τον βοήθησε να υιοθετήσει μια διαφορετική προσέγγιση στο σύστημα και να αποσυναρμολογήσει το παιχνίδι στα μέρη που το αποτελούν. Το ποδόσφαιρο, όπως είχε πει αργότερα, άρχισε να το βλέπει σαν ένα σύστημα που το αποτελούσαν δύο υποσυστήματα με έντεκα στοιχεία το καθένα, τα οποία κινούνταν μέσα σε έναν προκαθορισμένο χώρο (το γήπεδο) και υπόκεινταν σε μια σειρά περιορισμών (τους κανόνες του παιχνιδιού). Αν τα δύο υποσυστήματα ήταν ίσα, το αποτέλεσμα θα ήταν η ισοπαλία. Αν το ένα ήταν ισχυρότερο, θα νικούσε. Εκείνο το στοιχείο που ο Λομπανόφσκι βρήκε γοητευτικό ήταν πως τα δύο υποσυστήματα υπάκουαν σε μια ιδιομορφία. Η αποτελεσματικότητα των υποσυστημάτων είναι μεγαλύτερη από το ποσό της αποδοτικότητας των στοιχείων που τα αποτελούν. Αυτό, όπως το είδε ο Λομπανόφσκι, σήμαινε πως το ποδόσφαιρο ήταν ώριμο να υιοθετησει τις τεχνικές της Κυβερνητικής Μηχανικής που διδάσκονταν στο Ινστιτούτο Επιστημών του Κιέβου. Στην άποψη που διαμόρφωσε το ποδόσφαιρο είχε να κάνει λιγότερο με τα άτομα και περισσότερο με τους συνασπισμούς και τις συνδέσεις μεταξύ τους. «Ολη η ζωή», είπε κάποτε, «είναι ένας αριθμός».
Η κοινοτική αλληλεγγύη
Υποτίθεται ότι μία από τις αρετές και τα προτερήματα του πολιτικοοικονομικού πειράματος της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι η περίφημη κοινοτική αλληλεγγύη. Μια αρετή που εγγράφεται στο DNA της Ενωσης με την πολιτική της συνοχής, των κοινοτικών ταμείων, της μεταφοράς πόρων και την αρχή σύμφωνα με την οποία οι πλουσιότερες χώρες συνεισφέρουν στον κοινοτικό προϋπολογισμό περισσότερα απ' όσα παίρνουν, το αντίθετο από εκείνο που συμβαίνει με τις φτωχότερες. Οσο η Ε.Ε. δεν αντιμετώπιζε κάποια σοβαρή οικονομική κρίση, όπως η τωρινή (που ανάμεσα στα άλλα αναδεικνύει και τα μεγάλα προβλήματα της ΟΝΕ, που έμεινε νομισματική ένωση, αλλά δεν εξελίχθηκε σε οικονομική), η αλληλεγγύη ήταν κάτι που λειτουργούσε αυτόματα. Τώρα, όμως, που χρειάζεται να επιδειχθεί αυτή η περίφημη αλληλεγγύη απέναντι στην Ελλάδα, που υφίσταται την επίθεση των αγορών, οι Γερμανοί και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (δεξιά ο πρόεδρος Ζαν-Κλοντ Τρισέ) σφυρίζουν αδιαφορα ή επικαλουνται τα σύμφωνα σταθερότητας και τις συνθήκες, που ερμηνεύονται ανάλογα με το μέγεθος της χώρας. Τώρα κάποιοι ανακαλύπτουν πως το ευρώ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα μασκαρεμένο μάρκο, με ό,τι αυτό σημαίνει και με το οποίο δεν θα ασχοληθεί κανείς.
Ακούγεται παράλογο ότι το ποδόσφαιρο, ένα παιχνίδι, μπορεί να έχει σχέση με την επιστήμη ή την τέχνη. Αρκετές φορές στο παρελθόν έχω γράψει για τις ομοιότητες του ποδοσφαίρου με την τέχνη, ομοιότητες που επισήμαναν, ανέδειξαν και υπερασπίστηκαν πολλοί σπουδαίοι διανοητές.
Ομως το παιχνίδι έχει σχέση και με την επιστήμη, που είναι προφανής. Ο Ντέιβιντ Γουίνερ, ο συγγραφέας του εξαιρετικού βιβλίου «The brilliant Orange», που ασχολείται με την επανάσταση του ολλανδικού ποδοσφαίρου που εκδηλώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '60, διατυπώνει μια πολύ ενδιαφέρουσα θεωρία για το ποδόσφαιρο του Αγιαξ και τη σχέση του με την αρχιτεκτονική των φραγμάτων στην Ολλανδία, που μεγάλωναν το καλλιεργήσιμο έδαφος μιας χώρας που βρισκόταν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Είναι πιθανό κάποιος να ισχυριστεί ότι αφού το κλειδί στο ποδόσφαιρο είναι ο κενός χώρος, δεν είναι δύσκολο να θεμελιωθεί μια σχέση του με τη Γεωμετρία, για παράδειγμα. Με την κυβερνητική, όμως; Τον κλάδο εκείνο των φυσικών επιστημών που μελετά τους μηχανισμούς επικοινωνίας και ελέγχου των οργανικών και μηχανικών συστημάτων; Κι όμως, στην ιστορία του ποδοσφαίρου μπορεί να βρει κάποιος έναν άνθρωπο που ανακάλυψε μια τέτοια σχέση και μάλιστα πάνω σε αυτή τη σχέση θεμελίωσε όλη την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία, που γέννησε ένα αριστούργημα. Την απάντηση της Ανατολικής Ευρώπης στον Αγιαξ. Τη μεγάλη ομάδα της Ντιναμό Κιέβου. Ο Βαλερί Λομπανόφσκι ήταν ένας 22χρονος εξτρέμ το 1961, όταν η Ντιναμό Κιέβου κατέκτησε τον τίτλο για πρώτη φορά. Είχαν φτάσει τόσες πολλές φορές κοντά στην κατάκτηση του τίτλου, που οι οπαδοί τους είχαν αρχίσει να πιστεύουν ότι δεν θα συνέβαινε ποτέ. Ετσι, όταν στέφθηκαν πρωταθλητές, το επίτευγμά τους χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό. Κι όμως, μέσα σε αυτό το κλίμα της χαράς ο Λομπανόφσκι δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος και η στάση του αυτή έγινε φανερή στη διάρκεια μιας τελετής προς τιμήν της ομάδας στο Ινστιτούτο Επιστήμης και Ερευνας της Κατασκευαστικής Βιομηχανίας. Ο Λομπανόφσκι βρέθηκε εκεί μαζί με τους συμπαίκτες του Ολεγκ Μπαζίλεβιτς και Βλάντιμιρ Λεβτσένκο. «Ναι, κερδίσαμε τον τίτλο», τον άκουσε να λέει μπροστά σε ενθουσιασμένους οπαδούς ο Βολοντίμιρ Σαμπαλντίρ, ένας επιστήμονας από το Κίεβο και για πολλά χρόνια ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής. «Αυτό, όμως, δεν σημαίνει κάτι. Αρκετές φορές παίξαμε άσχημα. Απλώς πήραμε περισσότερους βαθμούς από τις άλλες ομάδες που έπαιξαν χειρότερα από εμάς. Δεν μπορώ, λοιπόν, να δεχθώ τα συγχαρητήριά σας, αφού δεν υπάρχει σοβαρός λόγος για κάτι τέτοιο». Ο Σαμπαλντίρ τον ρώτησε πώς ένιωθε που είχε καταφέρει κάτι που για τους κατοίκους του Κιέβου ήταν ένα απραγματοποίητο όνειρο. «Ενα όνειρο που πραγματοποιείται παύει να είναι όνειρο», απάντησε ο Λομπανόφσκι και συνέχισε: «Ποιο είναι το όνειρό σας ως επιστήμονα; Το πτυχίο σας; Το μεταπτυχιακό σας; Το διδακτορικό σας;».
«Μπορεί», απάντησε ο Σαμπαλντίρ: «Αλλά το πιο μεγάλο όνειρο ενός επιστήμονα είναι να συνεισφέρει κάτι στην επιστήμη του, να αφήσει το σημάδι του με κάποιον τρόπο».
«Εχετε, λοιπόν, την απάντηση στο ερώτημα που μου κάνατε στην αρχή».
Ο Λομπανόφσκι ως ποδοσφαιριστής ήταν ερασιτέχνης και αντίθετος με τις μεθόδους που χρησιμοποιούσε ο Μασλόφ –προπονητής του και δάσκαλός του–, αλλά η τελειομανία του, η φιλοδοξία του και η αναλυτική ευφυΐα του είχαν κάνει την εμφάνισή τους από νωρίς στη ζωή του. Ολα αυτά τα χαρακτηριστικά δεν αποτελούν έκπληξη. Ηταν, άλλωστε, αρκετά προικισμένος ώστε να κερδίσει ένα χρυσό μετάλλιο στα Μαθηματικά μόλις τελείωσε το γυμνάσιο, σε μια εποχή που ταυτισμένη με την επιστημονική πρόοδο. Αλλωστε, λένε πως ο Μασλόφ έκανε ό,τι έκανε με το ένστικτο, ενώ ο Λομπανόφσκι πατώντας πάνω στην επιστήμη.
«Επιστήμονας» προπονητής
Γεννημένος το 1939, ο Λομπανόφσκι ήταν έφηβος όταν η ΕΣΣΔ άνοιξε το πρώτο της πυρηνικό εργοστάσιο και έστειλε τον Σπούτνικ στο διάστημα, ενώ το Κίεβο ήταν το κέντρο της σοβιετικής βιομηχανίας υπολογιστών. Εκεί λειτούργησε για πρώτη φορά και το πρώτο ινστιτούτο κυβερνητικής της ΕΣΣΔ και σύντομα αναγνωρίστηκε ως το πιο πρωτοποριακό σε ολόκληρο τον κόσμο στους τομείς των αυτοματοποιημένων συστημάτων ελέγχου, την τεχνητή νοημοσύνη και τη δημιουργία μαθηματικών μοντέλων πρόβλεψης. Εκεί ήταν που δημιουργήθηκε το 1963 ένα πρώιμο πρωτότυπο του προσωπικού υπολογιστή του σήμερα. Εκείνη την εποχή ο Λομπανόφσκι σπούδαζε στο Ινστιτούτο Επιστημών του Κιέβου Θερμοδυναμική και τις δυνατότητες χρήσης των υπολογιστών, καθώς και τις επιπτώσεις τους σε όλα τα επιστημονικά πεδία. Ηταν κάτι νέο, συναρπαστικό και επαναστατικό και δεν αποτελούσε έκπληξη το γεγονός ότι ο Λομπανόφσκι θα ακολουθούσε αυτό το ρεύμα τεχνολογικής αισιοδοξίας. Μέσα του γινόταν η μεγάλη και παραδοσιακή πάλη. Η πάλη ανάμεσα στην ατομικότητα και το σύστημα. Ο ποδοσφαιριστής μέσα του ήθελε να κάνει ντρίμπλες, να βρει καινούργια κόλπα, να κοροϊδέψει τους αντιπάλους του, αλλά, όπως παραδέχθηκε αργότερα, η εκπαίδευσή του στο Ινστιτούτο Επιστημών του Κιέβου τον βοήθησε να υιοθετήσει μια διαφορετική προσέγγιση στο σύστημα και να αποσυναρμολογήσει το παιχνίδι στα μέρη που το αποτελούν. Το ποδόσφαιρο, όπως είχε πει αργότερα, άρχισε να το βλέπει σαν ένα σύστημα που το αποτελούσαν δύο υποσυστήματα με έντεκα στοιχεία το καθένα, τα οποία κινούνταν μέσα σε έναν προκαθορισμένο χώρο (το γήπεδο) και υπόκεινταν σε μια σειρά περιορισμών (τους κανόνες του παιχνιδιού). Αν τα δύο υποσυστήματα ήταν ίσα, το αποτέλεσμα θα ήταν η ισοπαλία. Αν το ένα ήταν ισχυρότερο, θα νικούσε. Εκείνο το στοιχείο που ο Λομπανόφσκι βρήκε γοητευτικό ήταν πως τα δύο υποσυστήματα υπάκουαν σε μια ιδιομορφία. Η αποτελεσματικότητα των υποσυστημάτων είναι μεγαλύτερη από το ποσό της αποδοτικότητας των στοιχείων που τα αποτελούν. Αυτό, όπως το είδε ο Λομπανόφσκι, σήμαινε πως το ποδόσφαιρο ήταν ώριμο να υιοθετησει τις τεχνικές της Κυβερνητικής Μηχανικής που διδάσκονταν στο Ινστιτούτο Επιστημών του Κιέβου. Στην άποψη που διαμόρφωσε το ποδόσφαιρο είχε να κάνει λιγότερο με τα άτομα και περισσότερο με τους συνασπισμούς και τις συνδέσεις μεταξύ τους. «Ολη η ζωή», είπε κάποτε, «είναι ένας αριθμός».
Η κοινοτική αλληλεγγύη
Υποτίθεται ότι μία από τις αρετές και τα προτερήματα του πολιτικοοικονομικού πειράματος της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι η περίφημη κοινοτική αλληλεγγύη. Μια αρετή που εγγράφεται στο DNA της Ενωσης με την πολιτική της συνοχής, των κοινοτικών ταμείων, της μεταφοράς πόρων και την αρχή σύμφωνα με την οποία οι πλουσιότερες χώρες συνεισφέρουν στον κοινοτικό προϋπολογισμό περισσότερα απ' όσα παίρνουν, το αντίθετο από εκείνο που συμβαίνει με τις φτωχότερες. Οσο η Ε.Ε. δεν αντιμετώπιζε κάποια σοβαρή οικονομική κρίση, όπως η τωρινή (που ανάμεσα στα άλλα αναδεικνύει και τα μεγάλα προβλήματα της ΟΝΕ, που έμεινε νομισματική ένωση, αλλά δεν εξελίχθηκε σε οικονομική), η αλληλεγγύη ήταν κάτι που λειτουργούσε αυτόματα. Τώρα, όμως, που χρειάζεται να επιδειχθεί αυτή η περίφημη αλληλεγγύη απέναντι στην Ελλάδα, που υφίσταται την επίθεση των αγορών, οι Γερμανοί και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (δεξιά ο πρόεδρος Ζαν-Κλοντ Τρισέ) σφυρίζουν αδιαφορα ή επικαλουνται τα σύμφωνα σταθερότητας και τις συνθήκες, που ερμηνεύονται ανάλογα με το μέγεθος της χώρας. Τώρα κάποιοι ανακαλύπτουν πως το ευρώ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα μασκαρεμένο μάρκο, με ό,τι αυτό σημαίνει και με το οποίο δεν θα ασχοληθεί κανείς.
Σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών
Γράφει η Σοφία Γεωργίου*
Ένας αρκετά συνηθισμένος τραυματισμός των ποδοσφαιριστών είναι το γνωστό σύνδρομο κοιλιακών-προσαγωγών. Η αίσθηση του πόνου στην περίπτωση αυτή, βρίσκεται στην περιοχή των προσαγωγών και του κάτω τμήματος του ορθού κοιλιακού. Παρουσιάζει σταδιακή εξέλιξη και ξεκινά προσβάλλωντας την μια πλευρά, συχνά όμως αν δεν αντιμετωπισθεί επηρεάζει και την άλλη.
Αρχικά, ο αθλητής μπορεί να μην αισθάνεται πόνο στην προπόνηση μετά απο ένα καλό ζέσταμα, μπορεί όμως να εκδηλώνεται πόνος στο τέλος της προπόνησης ή έντονος πόνος και δυσκαμψία την επόμενη ημέρα. Ενώ, τις επόμενες ημέρες ο αθλητής παρουσιάζει πόνο απο την αρχή της προπόνησης, ο οποίος πολύ συχνά αυξάνεται με τις αλλαγές κατεύθυνσης, το σουτ, το pivot, τα κοψίματα της μπάλας και τους κοιλιακούς. Επίσης, αύξηση πόνου θα προκαλέσει το φτέρνισμα και το βήξιμο.
Εξαιτίας όμως του ότι η αιτιολογία του προβλήματος ποικίλει και είναι πολύ πιθανό να υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα το οποίο να εκφράζεται με παρόμοια χαρακτηριστικά, θα πρέπει να γίνει σωστή διαφοροδιάγνωση* από τον ιατρό (ενδεχομένως να χρειαστεί ακτινογραφία, μαγνητική τομογραφία, κηλογραφία και υπέρηχος) ή τον εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή αποκατάστασης.
Ενδεικτικά αναφέρονται τα πιθανά αίτια της παθογένεσης του πόνου:
Μυοτενόντια προβλήματα (Θλάση, τενοντίτιδα, τενοντοπάθεια, ορογονοθυλακίτιδα)
Οστικά (Οστείτις ηβικής σύμφυσης, αστάθεια λεκάνης, κάταγμα κοπώσεως λεκάνης)
Νευρικός Ιστός (Παγίδευση θυροειδούς νεύρου, Λαγονοβουβωνικού νεύρου)
Αρθρικά (Άρθρωση ισχίου, Ιερολαγόνιος, Οσφύ)
Παθολογία Ουροποιητικού Συστήματος
Κήλη (Βουβωνοκήλη)
Αφού λοιπόν αποσαφινιστεί το ακριβές πρόβλημα και έχει αποφασιστεί ότι ο ποδοσφαιριστής χρήζει συντηρητικής θεραπείας και όχι η χειρουργικής, είναι απαραίτητη η προσεκτική λήψη ιστορικού καθώς και μια ολιστική κλινική αξιολόγηση απο τον εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή για τον σχεδιασμό του προγράμματος αποκατάστασης. Είναι απαραίτητο ως εκ τούτου, να εξετασθεί το σώμα του αθλητή σαν σύνολο, καθώς ακόμη και μια δυσλειτουργία απομακρυσμένης άρθρωσης, μπορεί να συμμετέχει στη γένεση του προβλήματος.
Μυϊκές αδυναμίες και ανισορροπίες, φλεγμονή, αστάθεια λεκάνης, συμμετοχή νευρικού ιστού, αναφερόμενος πόνος απο την οσφύ, σταθεροποιοί μύες σπονδυλικής στήλης, κατάσταση θωρακοσφυϊκής περιτονίας, ανισοσκελία, πλατυποδία, ελαστικότητα μυών της περιοχής, κινητική ανάλυση βάδισης, είναι ενδεικτικά λίγα απο τα πράγματα που θα πρέπει να αξιολογηθούν, παράλληλα με την χρονιότητα του προβλήματος αλλά και το επίπεδο του αθλητή.
Όταν η συμπτωματολογία υποχωρήσει ο αθλητής θα πρέπει να ενταχθεί σε
sport-specific training (εξιδεικευμένο ασκησιολόγιο απολύτως σχετιζόμενο με το ποδόσφαιρο), το οποίο θα σχεδιαστεί απο τον εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή με ή χωρίς τη βοήθεια του προπονητή. Αναφέρουμε τον όρο ‘εξειδικευμένος φυσικοθεραπευτής’, διότι ο συγκεκριμένος θα πρέπει να έχει απαραιτήτως πολύ καλή γνώση της κινησιολογίας του ποδοσφαίρου και της αντίστοιχης εμβιομηχανικής του σώματος ενός ποδοσφαιριστή.
*Διαφοροδιάγνωση είναι η διαγνωστική διαδικασία μέσω της οποίας αποκλείουμε παθήσεις με παρόμοια συμπτώματα ώστε να καταλήξουμε στην επικρατέστερη διάγνωση.
Σοφία Γεωργίου
Φυσικοθεραπεύτρια-Εργοφυσιολόγος
Γράφει η Σοφία Γεωργίου*
Ένας αρκετά συνηθισμένος τραυματισμός των ποδοσφαιριστών είναι το γνωστό σύνδρομο κοιλιακών-προσαγωγών. Η αίσθηση του πόνου στην περίπτωση αυτή, βρίσκεται στην περιοχή των προσαγωγών και του κάτω τμήματος του ορθού κοιλιακού. Παρουσιάζει σταδιακή εξέλιξη και ξεκινά προσβάλλωντας την μια πλευρά, συχνά όμως αν δεν αντιμετωπισθεί επηρεάζει και την άλλη.
Αρχικά, ο αθλητής μπορεί να μην αισθάνεται πόνο στην προπόνηση μετά απο ένα καλό ζέσταμα, μπορεί όμως να εκδηλώνεται πόνος στο τέλος της προπόνησης ή έντονος πόνος και δυσκαμψία την επόμενη ημέρα. Ενώ, τις επόμενες ημέρες ο αθλητής παρουσιάζει πόνο απο την αρχή της προπόνησης, ο οποίος πολύ συχνά αυξάνεται με τις αλλαγές κατεύθυνσης, το σουτ, το pivot, τα κοψίματα της μπάλας και τους κοιλιακούς. Επίσης, αύξηση πόνου θα προκαλέσει το φτέρνισμα και το βήξιμο.
Εξαιτίας όμως του ότι η αιτιολογία του προβλήματος ποικίλει και είναι πολύ πιθανό να υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα το οποίο να εκφράζεται με παρόμοια χαρακτηριστικά, θα πρέπει να γίνει σωστή διαφοροδιάγνωση* από τον ιατρό (ενδεχομένως να χρειαστεί ακτινογραφία, μαγνητική τομογραφία, κηλογραφία και υπέρηχος) ή τον εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή αποκατάστασης.
Ενδεικτικά αναφέρονται τα πιθανά αίτια της παθογένεσης του πόνου:
Μυοτενόντια προβλήματα (Θλάση, τενοντίτιδα, τενοντοπάθεια, ορογονοθυλακίτιδα)
Οστικά (Οστείτις ηβικής σύμφυσης, αστάθεια λεκάνης, κάταγμα κοπώσεως λεκάνης)
Νευρικός Ιστός (Παγίδευση θυροειδούς νεύρου, Λαγονοβουβωνικού νεύρου)
Αρθρικά (Άρθρωση ισχίου, Ιερολαγόνιος, Οσφύ)
Παθολογία Ουροποιητικού Συστήματος
Κήλη (Βουβωνοκήλη)
Αφού λοιπόν αποσαφινιστεί το ακριβές πρόβλημα και έχει αποφασιστεί ότι ο ποδοσφαιριστής χρήζει συντηρητικής θεραπείας και όχι η χειρουργικής, είναι απαραίτητη η προσεκτική λήψη ιστορικού καθώς και μια ολιστική κλινική αξιολόγηση απο τον εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή για τον σχεδιασμό του προγράμματος αποκατάστασης. Είναι απαραίτητο ως εκ τούτου, να εξετασθεί το σώμα του αθλητή σαν σύνολο, καθώς ακόμη και μια δυσλειτουργία απομακρυσμένης άρθρωσης, μπορεί να συμμετέχει στη γένεση του προβλήματος.
Μυϊκές αδυναμίες και ανισορροπίες, φλεγμονή, αστάθεια λεκάνης, συμμετοχή νευρικού ιστού, αναφερόμενος πόνος απο την οσφύ, σταθεροποιοί μύες σπονδυλικής στήλης, κατάσταση θωρακοσφυϊκής περιτονίας, ανισοσκελία, πλατυποδία, ελαστικότητα μυών της περιοχής, κινητική ανάλυση βάδισης, είναι ενδεικτικά λίγα απο τα πράγματα που θα πρέπει να αξιολογηθούν, παράλληλα με την χρονιότητα του προβλήματος αλλά και το επίπεδο του αθλητή.
Όταν η συμπτωματολογία υποχωρήσει ο αθλητής θα πρέπει να ενταχθεί σε
sport-specific training (εξιδεικευμένο ασκησιολόγιο απολύτως σχετιζόμενο με το ποδόσφαιρο), το οποίο θα σχεδιαστεί απο τον εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή με ή χωρίς τη βοήθεια του προπονητή. Αναφέρουμε τον όρο ‘εξειδικευμένος φυσικοθεραπευτής’, διότι ο συγκεκριμένος θα πρέπει να έχει απαραιτήτως πολύ καλή γνώση της κινησιολογίας του ποδοσφαίρου και της αντίστοιχης εμβιομηχανικής του σώματος ενός ποδοσφαιριστή.
*Διαφοροδιάγνωση είναι η διαγνωστική διαδικασία μέσω της οποίας αποκλείουμε παθήσεις με παρόμοια συμπτώματα ώστε να καταλήξουμε στην επικρατέστερη διάγνωση.
Σοφία Γεωργίου
Φυσικοθεραπεύτρια-Εργοφυσιολόγος
Το σχέδιο της ΕΠΟ για το ποδόσφαιρο
«Ποδοσφαιρικός Καλλικράτης»: Κίνηση σωτηρίας ή καταστροφής;
Ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Σοφοκλής Πιλάβιος, το αποκαλεί «ποδοσφαιρικό Καλλικράτη». Τα σωματεία, πάντως, δεν θα δείξουν τον ίδιο ενθουσιασμό. Κάθε άλλο, μάλιστα. Το σχέδιο για την αναδιάρθρωση του ελληνικού ποδοσφαίρου προβλέπει ριζικές πλην, όμως, αμφιλεγόμενες αλλαγές. Η συγχώνευση της Γ’ και της Δ’ Εθνικής, η δημιουργία Β’ Εθνικής με λιγότερα σωματεία που θα διαλέγουν τρόπο λειτουργίας (ΠΑΕ ή ερασιτεχνικά), είναι μερικά από τα σημεία «τριβής» μεταξύ Ομοσπονδίας και ομάδων.
Αυτό όμως που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι η αναφορά στο ότι προτείνεται να ισχύσει από φέτος το όποιο σχέδιο αναδιάρθρωσης, κάτι που είναι αντίθετο με τον ΚΑΠ, αλλά και με τις προκηρύξεις των πρωταθλημάτων. Σ’ αυτήν την περίπτωση τα σωματεία μπορούν να προσφύγουν δικαστικά και να ανατρέψουν οποιαδήποτε απόφαση έστω, και της Γενικής Συνέλευσης της ΕΠΟ, η οποία θα γίνει το ερχόμενο καλοκαίρι κι αναμένεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Τα βασικά σημεία του «ποδοσφαιρικού Καλλικράτη»
«Η αναγκαιότητα εφαρμογής αυτού του σχεδίου αποδίδεται στο Μνημόνιο, το οποίο διαμόρφωσε τις ευρύτερες οικονομικές, θεσμικές και διοικητικές αλλαγές συνθηκών στη χώρα, αλλά και στις σαφείς προβλέψεις της κυβέρνησης και των ειδικών για τις άμεσες και μακροπρόθεσμες εξελίξεις στην ελληνική οικονομία, που δεν μπορεί παρά να επηρεάσουν άμεσα τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα», είναι στο περίπου το σκεπτικό της ΕΠΟ. Και παρακάτω αναλύεται ως εξής:
Οι επιπτώσεις αυτές είναι ορατές ήδη σε όλο το εύρος των ποδοσφαιρικών δραστηριοτήτων στη χώρα και συνδέονται άμεσα με
•1. Τη σαφή και διακηρυγμένη απόφαση της Πολιτείας να προβεί σε σημαντικές περικοπές στο επίπεδο της επιχορήγησης, τόσο των αθλητικών Ομοσπονδιών, όσο και σ’ αυτό των ερασιτεχνικών σωματείων, με στόχο τη δραστική μείωση του κόστους συντήρησης και λειτουργίας τους
•2. Τη δεδομένη άρνηση του ΟΠΑΠ να συμμετάσχει, μέσω χορηγικών πακέτων, στη χρηματοδότηση των ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων, αλλά και την περιορισμένη συμμετοχή του στα πρωταθλήματα Β’ και Γ’ εθνικής.
•3. Το έντονα αρνητικό κλίμα στην αγορά και στις επιχειρήσεις, που επηρεάζει άμεσα τις χορηγίες προς το ποδόσφαιρο, σε συνάρτηση με την διαχρονική αδυναμία να στηρίξει η εγχώρια αγορά τόσες επαγγελματικές ομάδες.
•4. Τη θεαματική αύξηση του κόστους συντήρησης τόσο για τις ΠΑΕ της Σούπερ Λίγκ και της Β’ εθνικής, όσο και των Σωματείων της Δ’ εθνικής
•5. Τη σταδιακή, από τώρα, και ολοκληρωτική για το 2012 επιβολή του financial fair play από την ΟΥΕΦΑ.
Στο περιβάλλον πού έχει διαμορφωθεί, έρχεται να προστεθεί η μεγάλη αλλαγή της διοικητικής δομής της χώρας με το σχέδιο Καλλικράτης, η οποία είτε ενοποίησε τις παλιές διοικητικές δομές, είτε τις κατήργησε και τις αντικατέστησε με νέες. Η αλλαγή αυτή διαμορφώνει ήδη ένα νέο διοικητικό πεδίο, στο οποίο αναγκαστικά περιλαμβάνονται και τα σωματεία πού έχουν ως έδρες τους παλιούς δήμους ή τις νομαρχίες.
«Συγχωνευθείτε, κάνει καλό»
Η παρέμβαση πού θα οδηγήσει σε λιγότερες κατηγορίες με μείωση των ομάδων πού συμμετέχουν και μετατροπή του νομικού καθεστώτος των κατηγοριών, είναι απολύτως απαραίτητη επειδή:
•1. Θα εξορθολογήσει τη σημερινή διάρθρωση που έχει προ πολλού απολέσει κάθε επαφή με την ελληνική οικονομική πραγματικότητα και στηρίζεται, επί της ουσίας, στην παραδοσιακή κρατικοδίαιτη λογική των επιχορηγήσεων από την Πολιτεία, των χορηγιών, κατόπιν παρακλήσεων από τον ΟΠΑΠ και τα τηλεοπτικά συμβόλαια.
•2. Θα μειώσει σημαντικά, μέσω της αλλαγής του νομικού καθεστώτος το κόστος λειτουργίας των ΠΑΕ σε συνδυασμό με την αναγκαία στροφή όλων στην ποδοσφαιρική παραγωγικότητα.
•3. Θα βελτιώσει σημαντικά το επίπεδο ελληνοποίησης των πρωταθλημάτων, άρα θα αυξήσει το ενδιαφέρον της ποδοσφαιρικής οικογένειας και των φιλάθλων.
•4. Θα αναδείξει, ως κομβικό σημείο την περιφέρεια, άρα θα δημιουργήσει συνθήκες σύνδεσης με την περιφερειακή αγορά και οικονομία.
•5. Θα οδηγήσει στην επιδιωκόμενη συγχώνευση σωματείων, άρα θα μειώσει τον αριθμό τους και θα διευρύνει την δυνατότητα πρόσβασης στην αγορά και την κρατική επιχορήγηση.
•6. Θα υποδεχτεί θετικά και παραγωγικά το δεδομένο άνοιγμα της αγοράς των παιχνιδιών του ΟΠΑΠ και ειδικώς του ποδοσφαιρικού στοιχήματος (πάνω από είκοσι άδειες) το οποίο θα προσφέρει νέο χρήμα στην αγορά με βασικό αποδέκτη το ποδόσφαιρο.
Γ’ Εθνική
Σε πρώτη φάση, με απόφαση της ΓΣ της ΕΠΟ και τη συνδρομή της Ενωσης Β’-Γ’ Εθνικής του ΟΠΑΠ και της ΓΓΑ, οποιαδήποτε θεσμική παρέμβαση πρέπει να ξεκινήσει με την κατάργηση τόσο της σημερινής Γ’ Εθνικής (με την μετατροπή των ΠΑΕ και ΤΑΠ που τη συγκροτούν σε ερασιτεχνικά σωματεία) όσο και της Δ’ Εθνικής και τη συγχώνευσή τους σε μία νέα κατηγορία Περιφερειακού πρωταθλήματος, την Νέα Γ’ Εθνικής με τους παρακάτω όρους:
•1. Νομική μορφή: Ερασιτεχνική κατηγορία ειδικού τύπου, με προδιαγραφές αδειοδότησης σε θέματα οικονομικά, υποδομής, γηπέδου και διοίκησης. Ο κανονισμός αδειοδότησης θα εκπονηθεί από την ΕΠΟ.
•2. Αριθμός ομάδων: Εξήντα τέσσερις (τέσσερις όμιλοι των 16 ομάδων ο καθένας) στη λογική, «μία πόλη, μία ομάδα» ώστε το πρωτάθλημα να έχει πανελλήνιο χαρακτήρα και να κινητοποιεί όλη τη χώρα.
Προϋποθέσεις συμμετοχής
•1. Γήπεδο: Χωρητικότητα ελάχιστη πεντακοσίων (500) καθημένων.
•2. Μέλη: Τετρακόσια, ως ελάχιστος αριθμός με υποχρεωτική ετήσια συνδρομή εκατό ευρώ!
•3. Προϋπολογισμός: Πλαφόν εσόδων- εξόδων και ισοσκελισμένος. Το ανώτατο ύψος δεν θα ξεπερνάει τις 300.000 ευρώ.
•4. Δυναμικό: Αποκλειστικά Έλληνες ποδοσφαιριστές, αποκλειομένων όλων των ξένων και κοινοτικών.
•5. Υποδομές: Υποχρεωτική διατήρηση ομάδων Παίδων και Νέων και συμμετοχή σε αντίστοιχα πρωταθλήματα.
•6. Προπονητής: Υποχρεωτικώς Έλληνας με δίπλωμα ΟΥΕΦΑ Β’.
•7. Τηλεοπτικά- Εμπορικά- Χορηγικά δικαιώματα: Κεντρική διαχείριση από την ΕΠΟ.
•8. Προβιβασμός- Υποβιβασμός: Η πρωταθλήτρια ομάδα κάθε Ομίλου προβιβάζεται στη Β’ Εθνική. Οι τέσσερις τελευταίες υποβιβάζονται στα τοπικά.
•9. Πρώτη εφαρμογή: Σε πρώτη φάση, η νέα Γ’ Εθνική θα μπορούσε να συγκροτηθεί στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου από τις ομάδες της σημερινής Γ’ Εθνικής, πού θα παραμείνουν στην κατηγορία και επιθυμούν, με τον αριθμό να συμπληρώνεται από ομάδες της Δ’ Εθνικής.
•10. Τακτική επιχορήγηση: Σε ετήσια βάση, ύψους είκοσι χιλιάδων ευρώ για κάθε σωματείο.
Β’ Εθνική
•1. Νομική μορφή: 1η επιλογή, αμειβόμενη- 2η επιλογή, επαγγελματική.
•2. Αριθμός ομάδων: 1η επιλογή, 16 σε πρωτάθλημα δύο γύρων, χωρίς αγώνες κατάταξης. 2η επιλογή, 12 σε πρωτάθλημα τριών γύρων.
•3. Γήπεδο: Χωρητικότητα ελάχιστη δύο χιλιάδες (2000) θέσεις καθημένων.
•4. Προϋπολογισμός: Ισοσκελισμένος, με ανώτατο όριο το ένα εκατομμύριο ευρώ.
•5. Προπονητής: Έλληνας υποχρεωτικός με δίπλωμα ΟΥΕΦΑ Α’.
•6. Υποδομές: Ομάδες Νέων και Παίδων.
•7. Εμπορικά- χορηγικά- τηλεοπτικά δικαιώματα: Κεντρική διαχείριση από την ΕΠΟ.
* Ανάλογες διατάξεις προτείνονται και για τα τοπικά- περιφερειακά πρωταθλήματα, το γυναικείο ποδόσφαιρο κλπ.
«Ποδοσφαιρικός Καλλικράτης»: Κίνηση σωτηρίας ή καταστροφής;
Ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Σοφοκλής Πιλάβιος, το αποκαλεί «ποδοσφαιρικό Καλλικράτη». Τα σωματεία, πάντως, δεν θα δείξουν τον ίδιο ενθουσιασμό. Κάθε άλλο, μάλιστα. Το σχέδιο για την αναδιάρθρωση του ελληνικού ποδοσφαίρου προβλέπει ριζικές πλην, όμως, αμφιλεγόμενες αλλαγές. Η συγχώνευση της Γ’ και της Δ’ Εθνικής, η δημιουργία Β’ Εθνικής με λιγότερα σωματεία που θα διαλέγουν τρόπο λειτουργίας (ΠΑΕ ή ερασιτεχνικά), είναι μερικά από τα σημεία «τριβής» μεταξύ Ομοσπονδίας και ομάδων.
Αυτό όμως που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι η αναφορά στο ότι προτείνεται να ισχύσει από φέτος το όποιο σχέδιο αναδιάρθρωσης, κάτι που είναι αντίθετο με τον ΚΑΠ, αλλά και με τις προκηρύξεις των πρωταθλημάτων. Σ’ αυτήν την περίπτωση τα σωματεία μπορούν να προσφύγουν δικαστικά και να ανατρέψουν οποιαδήποτε απόφαση έστω, και της Γενικής Συνέλευσης της ΕΠΟ, η οποία θα γίνει το ερχόμενο καλοκαίρι κι αναμένεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Τα βασικά σημεία του «ποδοσφαιρικού Καλλικράτη»
«Η αναγκαιότητα εφαρμογής αυτού του σχεδίου αποδίδεται στο Μνημόνιο, το οποίο διαμόρφωσε τις ευρύτερες οικονομικές, θεσμικές και διοικητικές αλλαγές συνθηκών στη χώρα, αλλά και στις σαφείς προβλέψεις της κυβέρνησης και των ειδικών για τις άμεσες και μακροπρόθεσμες εξελίξεις στην ελληνική οικονομία, που δεν μπορεί παρά να επηρεάσουν άμεσα τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα», είναι στο περίπου το σκεπτικό της ΕΠΟ. Και παρακάτω αναλύεται ως εξής:
Οι επιπτώσεις αυτές είναι ορατές ήδη σε όλο το εύρος των ποδοσφαιρικών δραστηριοτήτων στη χώρα και συνδέονται άμεσα με
•1. Τη σαφή και διακηρυγμένη απόφαση της Πολιτείας να προβεί σε σημαντικές περικοπές στο επίπεδο της επιχορήγησης, τόσο των αθλητικών Ομοσπονδιών, όσο και σ’ αυτό των ερασιτεχνικών σωματείων, με στόχο τη δραστική μείωση του κόστους συντήρησης και λειτουργίας τους
•2. Τη δεδομένη άρνηση του ΟΠΑΠ να συμμετάσχει, μέσω χορηγικών πακέτων, στη χρηματοδότηση των ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων, αλλά και την περιορισμένη συμμετοχή του στα πρωταθλήματα Β’ και Γ’ εθνικής.
•3. Το έντονα αρνητικό κλίμα στην αγορά και στις επιχειρήσεις, που επηρεάζει άμεσα τις χορηγίες προς το ποδόσφαιρο, σε συνάρτηση με την διαχρονική αδυναμία να στηρίξει η εγχώρια αγορά τόσες επαγγελματικές ομάδες.
•4. Τη θεαματική αύξηση του κόστους συντήρησης τόσο για τις ΠΑΕ της Σούπερ Λίγκ και της Β’ εθνικής, όσο και των Σωματείων της Δ’ εθνικής
•5. Τη σταδιακή, από τώρα, και ολοκληρωτική για το 2012 επιβολή του financial fair play από την ΟΥΕΦΑ.
Στο περιβάλλον πού έχει διαμορφωθεί, έρχεται να προστεθεί η μεγάλη αλλαγή της διοικητικής δομής της χώρας με το σχέδιο Καλλικράτης, η οποία είτε ενοποίησε τις παλιές διοικητικές δομές, είτε τις κατήργησε και τις αντικατέστησε με νέες. Η αλλαγή αυτή διαμορφώνει ήδη ένα νέο διοικητικό πεδίο, στο οποίο αναγκαστικά περιλαμβάνονται και τα σωματεία πού έχουν ως έδρες τους παλιούς δήμους ή τις νομαρχίες.
«Συγχωνευθείτε, κάνει καλό»
Η παρέμβαση πού θα οδηγήσει σε λιγότερες κατηγορίες με μείωση των ομάδων πού συμμετέχουν και μετατροπή του νομικού καθεστώτος των κατηγοριών, είναι απολύτως απαραίτητη επειδή:
•1. Θα εξορθολογήσει τη σημερινή διάρθρωση που έχει προ πολλού απολέσει κάθε επαφή με την ελληνική οικονομική πραγματικότητα και στηρίζεται, επί της ουσίας, στην παραδοσιακή κρατικοδίαιτη λογική των επιχορηγήσεων από την Πολιτεία, των χορηγιών, κατόπιν παρακλήσεων από τον ΟΠΑΠ και τα τηλεοπτικά συμβόλαια.
•2. Θα μειώσει σημαντικά, μέσω της αλλαγής του νομικού καθεστώτος το κόστος λειτουργίας των ΠΑΕ σε συνδυασμό με την αναγκαία στροφή όλων στην ποδοσφαιρική παραγωγικότητα.
•3. Θα βελτιώσει σημαντικά το επίπεδο ελληνοποίησης των πρωταθλημάτων, άρα θα αυξήσει το ενδιαφέρον της ποδοσφαιρικής οικογένειας και των φιλάθλων.
•4. Θα αναδείξει, ως κομβικό σημείο την περιφέρεια, άρα θα δημιουργήσει συνθήκες σύνδεσης με την περιφερειακή αγορά και οικονομία.
•5. Θα οδηγήσει στην επιδιωκόμενη συγχώνευση σωματείων, άρα θα μειώσει τον αριθμό τους και θα διευρύνει την δυνατότητα πρόσβασης στην αγορά και την κρατική επιχορήγηση.
•6. Θα υποδεχτεί θετικά και παραγωγικά το δεδομένο άνοιγμα της αγοράς των παιχνιδιών του ΟΠΑΠ και ειδικώς του ποδοσφαιρικού στοιχήματος (πάνω από είκοσι άδειες) το οποίο θα προσφέρει νέο χρήμα στην αγορά με βασικό αποδέκτη το ποδόσφαιρο.
Γ’ Εθνική
Σε πρώτη φάση, με απόφαση της ΓΣ της ΕΠΟ και τη συνδρομή της Ενωσης Β’-Γ’ Εθνικής του ΟΠΑΠ και της ΓΓΑ, οποιαδήποτε θεσμική παρέμβαση πρέπει να ξεκινήσει με την κατάργηση τόσο της σημερινής Γ’ Εθνικής (με την μετατροπή των ΠΑΕ και ΤΑΠ που τη συγκροτούν σε ερασιτεχνικά σωματεία) όσο και της Δ’ Εθνικής και τη συγχώνευσή τους σε μία νέα κατηγορία Περιφερειακού πρωταθλήματος, την Νέα Γ’ Εθνικής με τους παρακάτω όρους:
•1. Νομική μορφή: Ερασιτεχνική κατηγορία ειδικού τύπου, με προδιαγραφές αδειοδότησης σε θέματα οικονομικά, υποδομής, γηπέδου και διοίκησης. Ο κανονισμός αδειοδότησης θα εκπονηθεί από την ΕΠΟ.
•2. Αριθμός ομάδων: Εξήντα τέσσερις (τέσσερις όμιλοι των 16 ομάδων ο καθένας) στη λογική, «μία πόλη, μία ομάδα» ώστε το πρωτάθλημα να έχει πανελλήνιο χαρακτήρα και να κινητοποιεί όλη τη χώρα.
Προϋποθέσεις συμμετοχής
•1. Γήπεδο: Χωρητικότητα ελάχιστη πεντακοσίων (500) καθημένων.
•2. Μέλη: Τετρακόσια, ως ελάχιστος αριθμός με υποχρεωτική ετήσια συνδρομή εκατό ευρώ!
•3. Προϋπολογισμός: Πλαφόν εσόδων- εξόδων και ισοσκελισμένος. Το ανώτατο ύψος δεν θα ξεπερνάει τις 300.000 ευρώ.
•4. Δυναμικό: Αποκλειστικά Έλληνες ποδοσφαιριστές, αποκλειομένων όλων των ξένων και κοινοτικών.
•5. Υποδομές: Υποχρεωτική διατήρηση ομάδων Παίδων και Νέων και συμμετοχή σε αντίστοιχα πρωταθλήματα.
•6. Προπονητής: Υποχρεωτικώς Έλληνας με δίπλωμα ΟΥΕΦΑ Β’.
•7. Τηλεοπτικά- Εμπορικά- Χορηγικά δικαιώματα: Κεντρική διαχείριση από την ΕΠΟ.
•8. Προβιβασμός- Υποβιβασμός: Η πρωταθλήτρια ομάδα κάθε Ομίλου προβιβάζεται στη Β’ Εθνική. Οι τέσσερις τελευταίες υποβιβάζονται στα τοπικά.
•9. Πρώτη εφαρμογή: Σε πρώτη φάση, η νέα Γ’ Εθνική θα μπορούσε να συγκροτηθεί στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου από τις ομάδες της σημερινής Γ’ Εθνικής, πού θα παραμείνουν στην κατηγορία και επιθυμούν, με τον αριθμό να συμπληρώνεται από ομάδες της Δ’ Εθνικής.
•10. Τακτική επιχορήγηση: Σε ετήσια βάση, ύψους είκοσι χιλιάδων ευρώ για κάθε σωματείο.
Β’ Εθνική
•1. Νομική μορφή: 1η επιλογή, αμειβόμενη- 2η επιλογή, επαγγελματική.
•2. Αριθμός ομάδων: 1η επιλογή, 16 σε πρωτάθλημα δύο γύρων, χωρίς αγώνες κατάταξης. 2η επιλογή, 12 σε πρωτάθλημα τριών γύρων.
•3. Γήπεδο: Χωρητικότητα ελάχιστη δύο χιλιάδες (2000) θέσεις καθημένων.
•4. Προϋπολογισμός: Ισοσκελισμένος, με ανώτατο όριο το ένα εκατομμύριο ευρώ.
•5. Προπονητής: Έλληνας υποχρεωτικός με δίπλωμα ΟΥΕΦΑ Α’.
•6. Υποδομές: Ομάδες Νέων και Παίδων.
•7. Εμπορικά- χορηγικά- τηλεοπτικά δικαιώματα: Κεντρική διαχείριση από την ΕΠΟ.
* Ανάλογες διατάξεις προτείνονται και για τα τοπικά- περιφερειακά πρωταθλήματα, το γυναικείο ποδόσφαιρο κλπ.
Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011
Το offside και η επιρροή του στην τακτική ...
Ο κανόνας του offside είναι ίσως ο πιο θεμελιώδης και ταυτόχρονα ο πιο παρεξηγημένος κανονισμός στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Θεμελιώδης διότι όλες οι σύγχρονες τακτικές –pressing, offside trap, πίεση στα 2/3, κ.α. – βασίστηκαν στο offside, αλλά και παρεξηγημένος διότι πάμπολλες φορές είναι το κόκκινο πανί για διαμάχες μεταξύ ομάδων, κυρίως ύστερα από λανθασμένες υποδείξεις των βοηθών διαιτητών. Ο κανόνας του offside έχει διαφοροποιηθεί από εποχή σε εποχή, αποσκοπώντας κυρίως στο να ωφελήσει την επίτευξη περισσότερων τερμάτων.Το συγκεκριμένο άρθρο θα ασχοληθεί αποκλειστικά με το πρώτο σκέλος και την επιρροή του offside στην τακτική του αθλήματος διαχρονικά, ενώ ευελπιστούμε ότι η συζήτηση του παρόντος άρθρου να διεισδύσει και σε άλλες πτυχές του πολυσυζητημένου αυτού κανόνα.
Στο βιβλίο κανονισμών της FIFA για το ποδόσφαιρο, ο ενδέκατος είναι αυτός του offside. Σύμφωνα με τον κανονισμό ένας παίκτης είναι σε θέση offside όταν βρίσκεται πιο κοντά στην αντίπαλη τελική γραμμή και από την μπάλα αλλά και από τον δεύτερο τελευταίο αμυντικό –πρώτος συνήθως θεωρείται ο τερματοφύλακας. Εξαιρέσεις:
ο επιτιθέμενος βρίσκεται στο δικό του μισό του γηπέδου
ο επιτιθέμενος βρίσκεται στην ίδια ευθεία με τον δεύτερο τελευταίο αμυντικό
ο επιτιθέμενος βρίσκεται στην ίδια ευθεία με δύο αμυνόμενους
Σε ένα παίκτη που βρίσκεται σε θέση offside καταλογίζεται παράβαση όταν την στιγμή που έρχεται ένας συμπαίκτης του σε επαφή με την μπάλα, κατά την εκτίμηση του διαιτητή ισχύουν:
ο επιτιθέμενος έχει συμμετοχή στο παιχνίδι
ο επιτιθέμενος εμποδίζει αντίπαλο
κερδίζει πλεονέκτημα από θέση offside
Να σημειωθεί ότι σε περίπτωση επαναφοράς της μπάλας από τις τελικές γραμμές – κόρνερ, πλάγιο άουτ και ελεύθερο από την τελική γραμμή- δεν καταλογίζεται offside
Πρώιμα χρόνια
Μπορεί ο προηγούμενος ορισμός να είναι σύμφωνα με τις τελευταίες αλλαγές του 2005, ωστόσο ο κανονισμός του offside εισήλθε στο ποδόσφαιρο το 1863! Η πρώτη μορφή του κανονισμού είχε πολλά κοινά με το Ράγκμπι, από το οποίο άλλωστε προήλθε και το ποδόσφαιρο. Συγκεκριμένα όταν ο επιτιθέμενος που είχε την μπάλα έκανε σουτ, οι συμπαίκτες του που βρίσκονταν πιο κοντά στην αντίπαλη εστία απ’ αυτόν ήταν offside. Έτσι κυριάρχησε το ποδόσφαιρο της τρίπλας εις βάρος αυτού της πάσας.
Το 1925 και ενώ το ποδόσφαιρο είχε διαδοθεί σχεδόν σε όλο τον κόσμο, στην Αγγλία οι ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες ζητούν τροποποίηση του κανονισμού με σκοπό να ξαναγίνει το άθλημα θεαματικό. Η παγκόσμια ομοσπονδία αποφασίζει ότι ο επιτιθέμενος πλέον θα πρέπει να καλύπτεται από 2 αμυντικούς για να μην είναι σε θέση offside. Αυτή η αλλαγή έκανε τον Τσάπμαν πατέρα του περίφημου συστήματος WM ή 3-2-2-3 όπως θα το λέγαμε σήμερα. Η Άρσεναλ, με προπονητή τον Τσάπμαν, ήταν η πρώτη ομάδα που χρησιμοποίησε την εν λόγω διάταξη και με μεγάλη επιτυχία. Εκείνη η ομάδα της Άρσεναλ επειδή περίμενε τον αντίπαλο αρκετά πίσω, εκμεταλλευόμενη και τον νέο κανονισμό στο offside, έκανε γρήγορη μετάβαση από άμυνα σε επίθεση, κυρίως με βαθιές μπαλιές στους πλάγιους μπακ. Ένα είδος trasition game.Μετέπειτα αλλαγές οδήγησαν το 1866 στην θεμελίωση ενός νέου κανονισμού, όπου για να καλύπτεται ένας επιτιθέμενος, θα έπρεπε να μεσολαβούν μεταξύ αυτού και της αντίπαλης εστίας τουλάχιστον 3 αμυντικοί –συμπεριλαμβανομένου και του τερματοφύλακα. Τότε κάνει και την εμφάνισή του το τεχνητό offside. Στο 2-3-5 σύστημα που ήταν κάτι σαν ευαγγέλιο τότε, οι 2 αμυντικοί έπαιζαν στην ευθεία και συχνά ανέβαιναν αρκετά ψηλά μικραίνοντας τον χώρο στους επιτιθέμενους.Total Football
Με την πάροδο των χρόνων άρχισε να φθίνει και ο ρυθμός των αλλαγών στους κανονισμούς του ποδοσφαίρου. Το ίδιο ίσχυε και για τον κανονισμό του offside που συνέχισε χωρίς σημαντικές αλλαγές. Παρόλα αυτά στις αρχές της δεκαετίας του ’60 κάνει την επανεμφάνισή του το τεχνητό offside. Ο τρόπος που χρησιμοποιείται όμως είναι εντελώς διαφορετικός σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.Οι αμυντικοί ανεβάζουν την αμυντική γραμμή της ομάδας, όπου σε συνδυασμό με την πίεση – pressing – των χαφ και των επιθετικών στο μισό της αντίπαλης ομάδας, καταστρέφεται η επιθετική προσπάθεια των αντιπάλων αρκετά νωρίς και η κερδίζεται η κατοχή της μπάλας. Έτσι φτάσαμε στο λεγόμενο zonal-marking, που αποτελεί την αμυντική λειτουργία στο περίφημου Total Football ή Ολοκληρωτικό Ποδόσφαιρο. Πατέρας του θεωρείται ο Ρίνους Μίχελς, ο οποίος διαδέχτηκε τον Τζάκ Ρεΐνολντς στον Άγιαξ και έπειτα το εφήρμοσε στην Μπαρτσελόνα και στην Εθνική Ολλανδίας. Η νοοτροπία που είχε ο Μίχελς είχε να κάνει με τον έλεγχο του χώρου.Ήθελε οι ομάδες τους να απλώνονται στον χώρο για να διατηρήσουν την κατοχή ευκολότερα, ενώ μόλις αυτή χανότανε προσπαθούσαν με το τεχνητό offside και την πίεση να μικρύνουν τον χώρο για τους αντιπάλους τους. Προπονητές όπως ο Μίχελς, ο Λομπανόφσκι, ο Ρεΐνολντς, ο Χάπελ, αργότερα ο Σάκι, κ.α. μετέτρεψαν μια καθαρά αμυντική τακτική μέχρι τότε, το τεχνητό offside, σε απαραίτητο στοιχείο του επιθετικού τους παιχνιδιού.
Περίπου μια δεκαετία αργότερα ο Α. Σάκι μεταφέρει τις ιδέες του zonal marking στην Μίλαν, με την οποία έγραψε ιστορία ως η τελευταία ομάδα που κατέκτησε δύο συνεχόμενες φορές το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ο Σάκι που ήταν θαυμαστής του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου της Ολλανδίας αλλά και υπέρμαχος του επιθετικού ποδοσφαίρου, επιδίωκε την νίκη συνοδευόμενη με θέαμα και όχι με κάθε κόστος. Σε μια εποχή όπου οι περισσότερες ιταλικές ομάδες έπαιζαν με λίμπερο, η αμυντική τετράδα της Μίλαν, στο 4-4-2, έπαιζε στην ευθεία σχεδόν στο κέντρο του γηπέδου, επιθετικό τεχνητό offside, διευκολύνοντας το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας. Στην επιτυχία αυτή συνέβαλαν οι ποιότητα της αμυντικής τετράδας – Τασότι, Μπαρέζι, Κοστακούρτα και Μαλντίνι – καθώς και ότι μέχρι την σεζόν 1990/1991 ο κανονισμός του offside, έδινε πλεονέκτημα στους αμυνόμενους σε περίπτωση που ήταν στην ίδια ευθεία με τους επιτιθέμενους. Ο κανονισμός απελευθερώνεται προάγοντας το επιθετικό ποδόσφαιρο. Το τεχνητό offside είναι μια πιο ριψοκίνδυνη τακτική πλέον.
Σύγχρονη εποχή
Μια πολύ σημαντική αλλαγή έγινε την σεζόν 1995/1996, όταν η παγκόσμια ομοσπονδία έκανε πιο ελαστικό τον κανονισμό, σχετικά με το πότε θα πρέπει να καταλογίζεται παράβαση σε παίκτη που βρίσκεται σε θέση offside. Συγκεκριμένα αυτό αφήνεται «στην κρίση του διαιτητή», εάν ο επιτιθέμενος έχει συμμετοχή στην φάση, αυξάνοντας έτσι την επιρροή του ανθρώπινου παράγοντα στο παιχνίδι.
Η τελευταία τροποποίηση στον κανονισμό έγινε το 2005, πηγαίνοντας τον ρόλο των διαιτητών ένα βήμα παραπέρα, αφού πλέον στις οριακές φάσεις εξαρτάται η φορά του σώματος του παίκτη, δίνοντας ακόμα βαρύτητα σε διαφορετικά σημεία του σώματος – πόδια, κεφάλι, στήθος.Οι αλλαγές αυτές καταδεικνύουν και το ποδόσφαιρο που παίζεται στις μέρες μας. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του ποδοσφαίρου τα ματς δεν είχαν τόσο γρήγορο ρυθμό, με γρήγορες εναλλαγές από άμυνα σε επίθεση. Ακόμα και οι παίκτες είναι περισσότερο αθλητές, παρά ποδοσφαιριστές. Η ταχύτητα για έναν παίχτη είναι πλέον από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά, αν όχι το κυριότερο για παίχτες που αγωνίζονται κοντά στις πλάγιες γραμμές του γηπέδου. Αυτό αποτυπώνεται και στην τακτική. Πολύ συχνά γρήγοροι ακραίοι επιθετικοί παίζουν αρκετά ψηλά, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να φύγουν στην πλάτη των ακραίων μπακ, σπάζοντας το τεχνητό offside.
Τις προηγούμενες δεκαετίες μεγάλες ομάδες όπως ο Άγιαξ, η Μπαρτσελόνα, η εθνική Ολλανδίας, η Μίλαν, κ.α. μπορούσαν να καταπνίξουν τις αντίπαλες επιθέσεις με το πλεονέκτημα που τους έδινε και ο κανονισμός του offside. Τέτοιες ομάδες υπάρχουν και σήμερα όπως η Μπαρτσελόνα και η Άρσεναλ. Και οι δύο ανεβάζουν την αμυντική γραμμή στην σέντρα υποστηρίζοντας το αέναο passing game, όμως είναι εξαιρετικά ευάλωτες απέναντι σε ομάδες που διαθέτουν γρήγορους εξτρεμ, ευχέρεια στο transition game και πιέζουν σωστά.Στο περσινό Champions League είχαμε δύο κλασσικά παραδείγματα:
Μπαρτσελόνα – Άρσεναλ: ο Βενγκέρ ξεκινάει τον ταχύτατο Γουόλκωτ αρκετά ψηλά στο γήπεδο με σκοπό να εκμεταλλευτεί την ταχύτητά έναντι του Αμπιντάλ. Έτσι δημιουργείται το γκολ της Άρσεναλ. Η Μπάρτσα ισοφαρίζει εκμεταλλευόμενη μια κούρσα του Αμπιντάλ όπου τρυπάει την αμυντική γραμμή των Άγγλων.
Ίντερ – Μπαρτσελόνα: ο Μουρίνιο ξεκινάει τον Ετό σε θέση δεξιού μεσοεπιθετικού στο 4-2-3-1 και με την βοήθεια του overlap του Μαϊκόν δημιουργούν ρήγμα στην άμυνα της Μπάρτσα, φεύγοντας στην πλάτη του Μάξγουελ. Καθόλου τυχαίο ότι όλα τα γκολ των Ιταλών ξεκίνησαν από εκείνη την πλευρά.
Συμπέρασμα
Στο παρόν άρθρο προσπαθήσαμε να αναλύσουμε τις τακτικές προεκτάσεις που απορρέουν από τον κανόνα του offside, όπως αυτός μεταβάλλεται με την πάροδο του χρόνου.Είδαμε ομάδες να αλλάζουν εντελώς τον τρόπο παιχνιδιού τους και την φιλοσοφία τους, προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν στο έπακρο την εκάστοτε ερμηνεία του κανόνα του offside.
Ο κανόνας του offside μας έχει απασχολήσει όλους. Σε όλες τις χώρες έχουν γίνει συζητήσεις, τσακωμοί, τηλεοπτικές εκπομπές για αμφισβητούμενες αποφάσεις των εποπτών (ή καλύτερα βοηθών διαιτητών). Πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι αρκετές φορές η απόφαση που πρέπει να ληφθεί από τον επόπτη (μέσα σε εκατοστά του δευτερολέπτου) είναι δύσκολη και απαιτεί καλή τοποθέτηση του διαιτητή, συγκέντρωση και ικανότητα εκτίμησης της φάσης.
Ο κανόνας του offside είναι ίσως ο πιο θεμελιώδης και ταυτόχρονα ο πιο παρεξηγημένος κανονισμός στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Θεμελιώδης διότι όλες οι σύγχρονες τακτικές –pressing, offside trap, πίεση στα 2/3, κ.α. – βασίστηκαν στο offside, αλλά και παρεξηγημένος διότι πάμπολλες φορές είναι το κόκκινο πανί για διαμάχες μεταξύ ομάδων, κυρίως ύστερα από λανθασμένες υποδείξεις των βοηθών διαιτητών. Ο κανόνας του offside έχει διαφοροποιηθεί από εποχή σε εποχή, αποσκοπώντας κυρίως στο να ωφελήσει την επίτευξη περισσότερων τερμάτων.Το συγκεκριμένο άρθρο θα ασχοληθεί αποκλειστικά με το πρώτο σκέλος και την επιρροή του offside στην τακτική του αθλήματος διαχρονικά, ενώ ευελπιστούμε ότι η συζήτηση του παρόντος άρθρου να διεισδύσει και σε άλλες πτυχές του πολυσυζητημένου αυτού κανόνα.
Στο βιβλίο κανονισμών της FIFA για το ποδόσφαιρο, ο ενδέκατος είναι αυτός του offside. Σύμφωνα με τον κανονισμό ένας παίκτης είναι σε θέση offside όταν βρίσκεται πιο κοντά στην αντίπαλη τελική γραμμή και από την μπάλα αλλά και από τον δεύτερο τελευταίο αμυντικό –πρώτος συνήθως θεωρείται ο τερματοφύλακας. Εξαιρέσεις:
ο επιτιθέμενος βρίσκεται στο δικό του μισό του γηπέδου
ο επιτιθέμενος βρίσκεται στην ίδια ευθεία με τον δεύτερο τελευταίο αμυντικό
ο επιτιθέμενος βρίσκεται στην ίδια ευθεία με δύο αμυνόμενους
Σε ένα παίκτη που βρίσκεται σε θέση offside καταλογίζεται παράβαση όταν την στιγμή που έρχεται ένας συμπαίκτης του σε επαφή με την μπάλα, κατά την εκτίμηση του διαιτητή ισχύουν:
ο επιτιθέμενος έχει συμμετοχή στο παιχνίδι
ο επιτιθέμενος εμποδίζει αντίπαλο
κερδίζει πλεονέκτημα από θέση offside
Να σημειωθεί ότι σε περίπτωση επαναφοράς της μπάλας από τις τελικές γραμμές – κόρνερ, πλάγιο άουτ και ελεύθερο από την τελική γραμμή- δεν καταλογίζεται offside
Πρώιμα χρόνια
Μπορεί ο προηγούμενος ορισμός να είναι σύμφωνα με τις τελευταίες αλλαγές του 2005, ωστόσο ο κανονισμός του offside εισήλθε στο ποδόσφαιρο το 1863! Η πρώτη μορφή του κανονισμού είχε πολλά κοινά με το Ράγκμπι, από το οποίο άλλωστε προήλθε και το ποδόσφαιρο. Συγκεκριμένα όταν ο επιτιθέμενος που είχε την μπάλα έκανε σουτ, οι συμπαίκτες του που βρίσκονταν πιο κοντά στην αντίπαλη εστία απ’ αυτόν ήταν offside. Έτσι κυριάρχησε το ποδόσφαιρο της τρίπλας εις βάρος αυτού της πάσας.
Το 1925 και ενώ το ποδόσφαιρο είχε διαδοθεί σχεδόν σε όλο τον κόσμο, στην Αγγλία οι ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες ζητούν τροποποίηση του κανονισμού με σκοπό να ξαναγίνει το άθλημα θεαματικό. Η παγκόσμια ομοσπονδία αποφασίζει ότι ο επιτιθέμενος πλέον θα πρέπει να καλύπτεται από 2 αμυντικούς για να μην είναι σε θέση offside. Αυτή η αλλαγή έκανε τον Τσάπμαν πατέρα του περίφημου συστήματος WM ή 3-2-2-3 όπως θα το λέγαμε σήμερα. Η Άρσεναλ, με προπονητή τον Τσάπμαν, ήταν η πρώτη ομάδα που χρησιμοποίησε την εν λόγω διάταξη και με μεγάλη επιτυχία. Εκείνη η ομάδα της Άρσεναλ επειδή περίμενε τον αντίπαλο αρκετά πίσω, εκμεταλλευόμενη και τον νέο κανονισμό στο offside, έκανε γρήγορη μετάβαση από άμυνα σε επίθεση, κυρίως με βαθιές μπαλιές στους πλάγιους μπακ. Ένα είδος trasition game.Μετέπειτα αλλαγές οδήγησαν το 1866 στην θεμελίωση ενός νέου κανονισμού, όπου για να καλύπτεται ένας επιτιθέμενος, θα έπρεπε να μεσολαβούν μεταξύ αυτού και της αντίπαλης εστίας τουλάχιστον 3 αμυντικοί –συμπεριλαμβανομένου και του τερματοφύλακα. Τότε κάνει και την εμφάνισή του το τεχνητό offside. Στο 2-3-5 σύστημα που ήταν κάτι σαν ευαγγέλιο τότε, οι 2 αμυντικοί έπαιζαν στην ευθεία και συχνά ανέβαιναν αρκετά ψηλά μικραίνοντας τον χώρο στους επιτιθέμενους.Total Football
Με την πάροδο των χρόνων άρχισε να φθίνει και ο ρυθμός των αλλαγών στους κανονισμούς του ποδοσφαίρου. Το ίδιο ίσχυε και για τον κανονισμό του offside που συνέχισε χωρίς σημαντικές αλλαγές. Παρόλα αυτά στις αρχές της δεκαετίας του ’60 κάνει την επανεμφάνισή του το τεχνητό offside. Ο τρόπος που χρησιμοποιείται όμως είναι εντελώς διαφορετικός σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.Οι αμυντικοί ανεβάζουν την αμυντική γραμμή της ομάδας, όπου σε συνδυασμό με την πίεση – pressing – των χαφ και των επιθετικών στο μισό της αντίπαλης ομάδας, καταστρέφεται η επιθετική προσπάθεια των αντιπάλων αρκετά νωρίς και η κερδίζεται η κατοχή της μπάλας. Έτσι φτάσαμε στο λεγόμενο zonal-marking, που αποτελεί την αμυντική λειτουργία στο περίφημου Total Football ή Ολοκληρωτικό Ποδόσφαιρο. Πατέρας του θεωρείται ο Ρίνους Μίχελς, ο οποίος διαδέχτηκε τον Τζάκ Ρεΐνολντς στον Άγιαξ και έπειτα το εφήρμοσε στην Μπαρτσελόνα και στην Εθνική Ολλανδίας. Η νοοτροπία που είχε ο Μίχελς είχε να κάνει με τον έλεγχο του χώρου.Ήθελε οι ομάδες τους να απλώνονται στον χώρο για να διατηρήσουν την κατοχή ευκολότερα, ενώ μόλις αυτή χανότανε προσπαθούσαν με το τεχνητό offside και την πίεση να μικρύνουν τον χώρο για τους αντιπάλους τους. Προπονητές όπως ο Μίχελς, ο Λομπανόφσκι, ο Ρεΐνολντς, ο Χάπελ, αργότερα ο Σάκι, κ.α. μετέτρεψαν μια καθαρά αμυντική τακτική μέχρι τότε, το τεχνητό offside, σε απαραίτητο στοιχείο του επιθετικού τους παιχνιδιού.
Περίπου μια δεκαετία αργότερα ο Α. Σάκι μεταφέρει τις ιδέες του zonal marking στην Μίλαν, με την οποία έγραψε ιστορία ως η τελευταία ομάδα που κατέκτησε δύο συνεχόμενες φορές το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ο Σάκι που ήταν θαυμαστής του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου της Ολλανδίας αλλά και υπέρμαχος του επιθετικού ποδοσφαίρου, επιδίωκε την νίκη συνοδευόμενη με θέαμα και όχι με κάθε κόστος. Σε μια εποχή όπου οι περισσότερες ιταλικές ομάδες έπαιζαν με λίμπερο, η αμυντική τετράδα της Μίλαν, στο 4-4-2, έπαιζε στην ευθεία σχεδόν στο κέντρο του γηπέδου, επιθετικό τεχνητό offside, διευκολύνοντας το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας. Στην επιτυχία αυτή συνέβαλαν οι ποιότητα της αμυντικής τετράδας – Τασότι, Μπαρέζι, Κοστακούρτα και Μαλντίνι – καθώς και ότι μέχρι την σεζόν 1990/1991 ο κανονισμός του offside, έδινε πλεονέκτημα στους αμυνόμενους σε περίπτωση που ήταν στην ίδια ευθεία με τους επιτιθέμενους. Ο κανονισμός απελευθερώνεται προάγοντας το επιθετικό ποδόσφαιρο. Το τεχνητό offside είναι μια πιο ριψοκίνδυνη τακτική πλέον.
Σύγχρονη εποχή
Μια πολύ σημαντική αλλαγή έγινε την σεζόν 1995/1996, όταν η παγκόσμια ομοσπονδία έκανε πιο ελαστικό τον κανονισμό, σχετικά με το πότε θα πρέπει να καταλογίζεται παράβαση σε παίκτη που βρίσκεται σε θέση offside. Συγκεκριμένα αυτό αφήνεται «στην κρίση του διαιτητή», εάν ο επιτιθέμενος έχει συμμετοχή στην φάση, αυξάνοντας έτσι την επιρροή του ανθρώπινου παράγοντα στο παιχνίδι.
Η τελευταία τροποποίηση στον κανονισμό έγινε το 2005, πηγαίνοντας τον ρόλο των διαιτητών ένα βήμα παραπέρα, αφού πλέον στις οριακές φάσεις εξαρτάται η φορά του σώματος του παίκτη, δίνοντας ακόμα βαρύτητα σε διαφορετικά σημεία του σώματος – πόδια, κεφάλι, στήθος.Οι αλλαγές αυτές καταδεικνύουν και το ποδόσφαιρο που παίζεται στις μέρες μας. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του ποδοσφαίρου τα ματς δεν είχαν τόσο γρήγορο ρυθμό, με γρήγορες εναλλαγές από άμυνα σε επίθεση. Ακόμα και οι παίκτες είναι περισσότερο αθλητές, παρά ποδοσφαιριστές. Η ταχύτητα για έναν παίχτη είναι πλέον από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά, αν όχι το κυριότερο για παίχτες που αγωνίζονται κοντά στις πλάγιες γραμμές του γηπέδου. Αυτό αποτυπώνεται και στην τακτική. Πολύ συχνά γρήγοροι ακραίοι επιθετικοί παίζουν αρκετά ψηλά, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να φύγουν στην πλάτη των ακραίων μπακ, σπάζοντας το τεχνητό offside.
Τις προηγούμενες δεκαετίες μεγάλες ομάδες όπως ο Άγιαξ, η Μπαρτσελόνα, η εθνική Ολλανδίας, η Μίλαν, κ.α. μπορούσαν να καταπνίξουν τις αντίπαλες επιθέσεις με το πλεονέκτημα που τους έδινε και ο κανονισμός του offside. Τέτοιες ομάδες υπάρχουν και σήμερα όπως η Μπαρτσελόνα και η Άρσεναλ. Και οι δύο ανεβάζουν την αμυντική γραμμή στην σέντρα υποστηρίζοντας το αέναο passing game, όμως είναι εξαιρετικά ευάλωτες απέναντι σε ομάδες που διαθέτουν γρήγορους εξτρεμ, ευχέρεια στο transition game και πιέζουν σωστά.Στο περσινό Champions League είχαμε δύο κλασσικά παραδείγματα:
Μπαρτσελόνα – Άρσεναλ: ο Βενγκέρ ξεκινάει τον ταχύτατο Γουόλκωτ αρκετά ψηλά στο γήπεδο με σκοπό να εκμεταλλευτεί την ταχύτητά έναντι του Αμπιντάλ. Έτσι δημιουργείται το γκολ της Άρσεναλ. Η Μπάρτσα ισοφαρίζει εκμεταλλευόμενη μια κούρσα του Αμπιντάλ όπου τρυπάει την αμυντική γραμμή των Άγγλων.
Ίντερ – Μπαρτσελόνα: ο Μουρίνιο ξεκινάει τον Ετό σε θέση δεξιού μεσοεπιθετικού στο 4-2-3-1 και με την βοήθεια του overlap του Μαϊκόν δημιουργούν ρήγμα στην άμυνα της Μπάρτσα, φεύγοντας στην πλάτη του Μάξγουελ. Καθόλου τυχαίο ότι όλα τα γκολ των Ιταλών ξεκίνησαν από εκείνη την πλευρά.
Συμπέρασμα
Στο παρόν άρθρο προσπαθήσαμε να αναλύσουμε τις τακτικές προεκτάσεις που απορρέουν από τον κανόνα του offside, όπως αυτός μεταβάλλεται με την πάροδο του χρόνου.Είδαμε ομάδες να αλλάζουν εντελώς τον τρόπο παιχνιδιού τους και την φιλοσοφία τους, προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν στο έπακρο την εκάστοτε ερμηνεία του κανόνα του offside.
Ο κανόνας του offside μας έχει απασχολήσει όλους. Σε όλες τις χώρες έχουν γίνει συζητήσεις, τσακωμοί, τηλεοπτικές εκπομπές για αμφισβητούμενες αποφάσεις των εποπτών (ή καλύτερα βοηθών διαιτητών). Πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι αρκετές φορές η απόφαση που πρέπει να ληφθεί από τον επόπτη (μέσα σε εκατοστά του δευτερολέπτου) είναι δύσκολη και απαιτεί καλή τοποθέτηση του διαιτητή, συγκέντρωση και ικανότητα εκτίμησης της φάσης.
Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011
Στο στούντιο αθλητικής συχνότητας της χώρας βρέθηκε, ο προπονητής της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, Φερνάντο Σάντος για μια δίωρη συνέντευξη στους Γιώργο Χελάκη και Σωτήρη Ταμπάκο. Ανοιχτό αφήνει το ενδεχόμενο επιστροφής Γκέκα, Κυργιάκου βάζοντας όμως έναν όρο ο Πορτογάλος. Διαβάστε το σχόλιό του για τους «ex players» του Παναθηναϊκού αλλά και τη συμβουλή που δίνει στον Μήτρογλου...
«Είναι μια καινούρια ομάδα, πολλοί παίκτες της παλιάς φουρνιάς που πέτυχε πολλά, έχουν σταματήσει λόγω ηλικίας. Δυστυχώς ορισμένοι ποδοσφαιριστές δεν έχουν χρόνο συμμετοχής στους συλλόγους τους. Αλλάζουμε φιλοσοφία στον τρόπο παιχνιδιού και θα χρειαστεί χρόνος για να προσαρμοστούν οι παίκτες στη νέα πραγματικότητα. Θέλω να δώσω συγχαρητήρια σε όλους γιατί προσπάθησαν από το πρώτο λεπτό να μπουν στο πνεύμα. Δεν τους έχω στη διάθεσή μου κάθε μέρα, οπότε βρισκόμαστε περίπου στο 50% αυτών που θέλουμε», ήταν το πρώτο σχόλιο του Φερνάντο Σάντος για τη δική του Εθνική ομάδα.
Για την αμυντική φιλοσοφία του προκατόχου του, Ότο Ρεχάγκελ, ο ομοσπονδιακός τεχνικός ξεκαθάρισε πως θέλει να κρατήσει τα καλά στοιχεία και να προσθέσει νέα που ταιριάζουν στους Έλληνες:
«Το προηγούμενο στυλ παιχνιδιού έφερε με τον κ. Ρεχάγκελ πολλές επιτυχίες με αποκορύφωμα το Euro 2004. Στον Έλληνα ποδοσφαιριστή αρέσει να κρατάει την μπάλα στα πόδια του, άρα και η Εθνική που έχει τους καλύτερους παίκτες, μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Δεν είναι δυνατό από τη μία στιγμή στην άλλη να ξεπεράσεις μια νοοτροπία 8-9 χρόνων. Οι ποδοσφαιριστές πάντως τώρα δείχνουν να διασκεδάζουν περισσότερο και στο μέλλον πιστεύω ότι θα μπορούμε να παίζουμε επιθετικά. Θέλουμε να διατηρήσουμε στοιχεία του προηγούμενου τρόπου παιχνιδιού, όπως είναι η σφιχτή άμυνα ή οι αντεπιθέσεις, αλλά και να προσθέσουμε νέα. Οι Έλληνες έχουν ικανότητες και ποιότητα, πρέπει να απελευθερωθούν».
Για το σύστημα που προτιμά και το 4-4-2 με ρόμβο, το οποίο χρησιμοποίησε στο φιλικό με τη Σερβία είπε:
«Πιστεύω ότι ταιριάζει στα έμφυτα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών μου, αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο τακτικά από το κλασικό 4-4-2 ή το 4-3-3. Δυστυχώς δεν υπάρχουν εξτρέμ επιπέδου και τελικά αποφασίσαμε να επιστρέψουμε σε ένα σύστημα με βάση το 4-3-3 στο οποίο είναι πιο εξοικειωμένοι οι παίκτες, αλλά δεν αποκλείεται μελλοντικά να παίξουμε με διαφορετικό τρόπο».
Για τους Καραγκούνη και Κατσουράνη, τους οποίους ο συμπατριώτης του Κάρλος Φρέιτας, τεχνικός διευθυντής στον Παναθηναϊκό, φέρεται να χαρακτήρισε «ex players», ο Φερνάντο Σάντος ξεκαθάρισε ότι παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο:
«Δεν ξέρω καν πώς ελέχθη και πώς μεταφέρθηκε στον Τύπο. Έχουν πάντως και οι δύο αρκετά χρόνια μπροστά τους ως ποδοσφαιριστές και έχουν να δώσουν πολλά τόσο στην Εθνική όσο και στο σύλλογό τους. Παράλληλα, με την εμπειρία και την ωριμότητά τους μπορούν να βοηθήσουν τους νέους ποδοσφαιριστές να προσαρμοστούν καλύτερα και ευκολότερα. Βέβαια και αυτοί θα πρέπει να δείξουν αγωνιστική σταθερότητα».
Για το ενδεχόμενο επιστροφής των Γκέκα και Κυργιάκο, που έθεσαν τους εαυτούς τους εκτός ομάδας, δήλωσε:
«Η πόρτα δεν έχει κλείσει για κανέναν. Όμως δεν έκλεισα εγώ την πόρτα σε Γκέκα και Κυργιάκο. Αν θέλουν να επιστρέψουν θα πρέπει οι ίδιοι να κινήσουν τις διαδικασίες. Ο μόνος όρος που θέτω εγώ -όχι μόνο σε αυτούς τους δύο, αλλά σε κάθε παίκτη- είναι να εμπιστεύεται απόλυτα τον προπονητή. Έχω αποδείξει τόσα χρόνια ότι οι προσωπικές σχέσεις δεν μπαίνουν ποτέ πάνω από τη δουλειά μου».
Για το υλικό της ομάδας αλλά και τα ταλέντα που έχει ξεχωρίσει, τόνισε:
«Υπάρχουν περίπου 35 παίκτες που παρακολουθώ, όμως υπάρχουν και παιδιά όπως ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, ο Μανωλάς και ο Φορτούνης, οι οποίοι αγωνίζονται στην Ελπίδων. Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να δεσμευτώ ότι θα είχαν χρόνο συμμετοχής στην πρώτη ομάδα, οπότε θεωρώ ότι πρέπει να μείνουν εκεί. Υπάρχει πολύ καλή συνεργασία σε όλα τα κλιμάκια της Εθνικής. Υπάρχουν σπουδαία ταλέντα που παρακολουθούμε στενά και κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα που θα κληθούν».
Ο Φερνάντο Σάντος αποκάλυψε από τη συχνότητα τα ονόματα των Ελλήνων ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται στο εξωτερικό και κλήθηκαν για το φιλικό με τον Καναδά. Πρόκειται για τους: Παπασταθόπουλο, Μόρα, Σαμαρά, Κονέ και Τζαβέλα.
Ο ομοσπονδιακός τεχνικός για ακόμη μία φορά τόνισε τη μεγάλη σημασία που δίνει στους νεαρούς ποδοσφαιριστές:
«Χρειάζεται να επενδύσουμε στις Ακαδημίες. Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής δεν έχει λιγότερο ταλέντο από τον Πορτογάλο συνάδελφό του, αλλά το πρόβλημα είναι ότι οι ομάδες δεν εξελίσσουν τις Ακαδημίες τους. Όταν καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι αυτό το στοιχείο και δημιουργήσουν ομάδες με γηγενείς παίκτες, τότε θα υπάρξει και εξέλιξη στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Θέλουμε να βελτιώσουμε τις εγκαταστάσεις στον Άγιο Κοσμά και στη συνέχεια κάποια στιγμή να δημιουργηθεί το σπίτι της Εθνικής, στο οποίο θα στεγαστούν όλα τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα. Για την ώρα το μόνο που ζητάμε είναι να υπάρχουν δύο τουλάχιστον κανονικά γήπεδα, να δημιουργηθούν αποδυτήρια για τους συνεργάτες προπονητές και γυμναστήριο».
Για τον πανηγυρισμό του Μήτρογλου στο πρόσφατο ματς του Πανιωνίου με τον Παναθηναϊκό, ο Πορτογάλος τεχνικός δεν κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό του:
«Δεν ήταν και ότι καλύτερο. Έχει πολύ ταλέντο, αλλά όπως λένε δεν σκέφτεται με το μυαλό, αλλά μόνο με τα πόδια. Οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου πρέπει να δείχνουμε ότι έχουμε μυαλό, σκέψη και υψηλή νοημοσύνη ειδικά σε τέτοιες δύσκολες εποχές. Θα επιδιώξω να του μιλήσω και να του εξηγήσω ότι αποτελεί πρότυπο και θα πρέπει να προσέξει τη συμπεριφορά του. Βέβαια δεν πρέπει να δραματοποιούμε τα πράγματα ήταν ένας πανηγυρισμός για ένα γκολ και έγινε πάνω στη στιγμή».
«Καλύτερη ομάδα στον κόσμο η Μπαρτσελόνα, είναι πολύ εύκολη η απάντηση. Παίζει θεαματικά, χαιρόμαστε να την βλέπουμε. Αγωνίζεται έτσι όχι μόνο επειδή έχει παίκτες με ταλέντο αλλά και επειδή έχει δουλευτεί σωστά και για καιρό.
Στο ελληνικό πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός είναι ξεκάθαρο φαβορί και αυτό είναι ο κατά 80% θα κατακτήσει τον τίτλο. Βέβαια δεν έχει κριθεί ακόμη. Ο Παναθηναϊκός έχει 20% πιθανότητες και οι άλλες ομάδες είναι πολύ μακριά».
«Είναι μια καινούρια ομάδα, πολλοί παίκτες της παλιάς φουρνιάς που πέτυχε πολλά, έχουν σταματήσει λόγω ηλικίας. Δυστυχώς ορισμένοι ποδοσφαιριστές δεν έχουν χρόνο συμμετοχής στους συλλόγους τους. Αλλάζουμε φιλοσοφία στον τρόπο παιχνιδιού και θα χρειαστεί χρόνος για να προσαρμοστούν οι παίκτες στη νέα πραγματικότητα. Θέλω να δώσω συγχαρητήρια σε όλους γιατί προσπάθησαν από το πρώτο λεπτό να μπουν στο πνεύμα. Δεν τους έχω στη διάθεσή μου κάθε μέρα, οπότε βρισκόμαστε περίπου στο 50% αυτών που θέλουμε», ήταν το πρώτο σχόλιο του Φερνάντο Σάντος για τη δική του Εθνική ομάδα.
Για την αμυντική φιλοσοφία του προκατόχου του, Ότο Ρεχάγκελ, ο ομοσπονδιακός τεχνικός ξεκαθάρισε πως θέλει να κρατήσει τα καλά στοιχεία και να προσθέσει νέα που ταιριάζουν στους Έλληνες:
«Το προηγούμενο στυλ παιχνιδιού έφερε με τον κ. Ρεχάγκελ πολλές επιτυχίες με αποκορύφωμα το Euro 2004. Στον Έλληνα ποδοσφαιριστή αρέσει να κρατάει την μπάλα στα πόδια του, άρα και η Εθνική που έχει τους καλύτερους παίκτες, μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Δεν είναι δυνατό από τη μία στιγμή στην άλλη να ξεπεράσεις μια νοοτροπία 8-9 χρόνων. Οι ποδοσφαιριστές πάντως τώρα δείχνουν να διασκεδάζουν περισσότερο και στο μέλλον πιστεύω ότι θα μπορούμε να παίζουμε επιθετικά. Θέλουμε να διατηρήσουμε στοιχεία του προηγούμενου τρόπου παιχνιδιού, όπως είναι η σφιχτή άμυνα ή οι αντεπιθέσεις, αλλά και να προσθέσουμε νέα. Οι Έλληνες έχουν ικανότητες και ποιότητα, πρέπει να απελευθερωθούν».
Για το σύστημα που προτιμά και το 4-4-2 με ρόμβο, το οποίο χρησιμοποίησε στο φιλικό με τη Σερβία είπε:
«Πιστεύω ότι ταιριάζει στα έμφυτα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών μου, αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο τακτικά από το κλασικό 4-4-2 ή το 4-3-3. Δυστυχώς δεν υπάρχουν εξτρέμ επιπέδου και τελικά αποφασίσαμε να επιστρέψουμε σε ένα σύστημα με βάση το 4-3-3 στο οποίο είναι πιο εξοικειωμένοι οι παίκτες, αλλά δεν αποκλείεται μελλοντικά να παίξουμε με διαφορετικό τρόπο».
Για τους Καραγκούνη και Κατσουράνη, τους οποίους ο συμπατριώτης του Κάρλος Φρέιτας, τεχνικός διευθυντής στον Παναθηναϊκό, φέρεται να χαρακτήρισε «ex players», ο Φερνάντο Σάντος ξεκαθάρισε ότι παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο:
«Δεν ξέρω καν πώς ελέχθη και πώς μεταφέρθηκε στον Τύπο. Έχουν πάντως και οι δύο αρκετά χρόνια μπροστά τους ως ποδοσφαιριστές και έχουν να δώσουν πολλά τόσο στην Εθνική όσο και στο σύλλογό τους. Παράλληλα, με την εμπειρία και την ωριμότητά τους μπορούν να βοηθήσουν τους νέους ποδοσφαιριστές να προσαρμοστούν καλύτερα και ευκολότερα. Βέβαια και αυτοί θα πρέπει να δείξουν αγωνιστική σταθερότητα».
Για το ενδεχόμενο επιστροφής των Γκέκα και Κυργιάκο, που έθεσαν τους εαυτούς τους εκτός ομάδας, δήλωσε:
«Η πόρτα δεν έχει κλείσει για κανέναν. Όμως δεν έκλεισα εγώ την πόρτα σε Γκέκα και Κυργιάκο. Αν θέλουν να επιστρέψουν θα πρέπει οι ίδιοι να κινήσουν τις διαδικασίες. Ο μόνος όρος που θέτω εγώ -όχι μόνο σε αυτούς τους δύο, αλλά σε κάθε παίκτη- είναι να εμπιστεύεται απόλυτα τον προπονητή. Έχω αποδείξει τόσα χρόνια ότι οι προσωπικές σχέσεις δεν μπαίνουν ποτέ πάνω από τη δουλειά μου».
Για το υλικό της ομάδας αλλά και τα ταλέντα που έχει ξεχωρίσει, τόνισε:
«Υπάρχουν περίπου 35 παίκτες που παρακολουθώ, όμως υπάρχουν και παιδιά όπως ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, ο Μανωλάς και ο Φορτούνης, οι οποίοι αγωνίζονται στην Ελπίδων. Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να δεσμευτώ ότι θα είχαν χρόνο συμμετοχής στην πρώτη ομάδα, οπότε θεωρώ ότι πρέπει να μείνουν εκεί. Υπάρχει πολύ καλή συνεργασία σε όλα τα κλιμάκια της Εθνικής. Υπάρχουν σπουδαία ταλέντα που παρακολουθούμε στενά και κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα που θα κληθούν».
Ο Φερνάντο Σάντος αποκάλυψε από τη συχνότητα τα ονόματα των Ελλήνων ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται στο εξωτερικό και κλήθηκαν για το φιλικό με τον Καναδά. Πρόκειται για τους: Παπασταθόπουλο, Μόρα, Σαμαρά, Κονέ και Τζαβέλα.
Ο ομοσπονδιακός τεχνικός για ακόμη μία φορά τόνισε τη μεγάλη σημασία που δίνει στους νεαρούς ποδοσφαιριστές:
«Χρειάζεται να επενδύσουμε στις Ακαδημίες. Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής δεν έχει λιγότερο ταλέντο από τον Πορτογάλο συνάδελφό του, αλλά το πρόβλημα είναι ότι οι ομάδες δεν εξελίσσουν τις Ακαδημίες τους. Όταν καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι αυτό το στοιχείο και δημιουργήσουν ομάδες με γηγενείς παίκτες, τότε θα υπάρξει και εξέλιξη στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Θέλουμε να βελτιώσουμε τις εγκαταστάσεις στον Άγιο Κοσμά και στη συνέχεια κάποια στιγμή να δημιουργηθεί το σπίτι της Εθνικής, στο οποίο θα στεγαστούν όλα τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα. Για την ώρα το μόνο που ζητάμε είναι να υπάρχουν δύο τουλάχιστον κανονικά γήπεδα, να δημιουργηθούν αποδυτήρια για τους συνεργάτες προπονητές και γυμναστήριο».
Για τον πανηγυρισμό του Μήτρογλου στο πρόσφατο ματς του Πανιωνίου με τον Παναθηναϊκό, ο Πορτογάλος τεχνικός δεν κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό του:
«Δεν ήταν και ότι καλύτερο. Έχει πολύ ταλέντο, αλλά όπως λένε δεν σκέφτεται με το μυαλό, αλλά μόνο με τα πόδια. Οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου πρέπει να δείχνουμε ότι έχουμε μυαλό, σκέψη και υψηλή νοημοσύνη ειδικά σε τέτοιες δύσκολες εποχές. Θα επιδιώξω να του μιλήσω και να του εξηγήσω ότι αποτελεί πρότυπο και θα πρέπει να προσέξει τη συμπεριφορά του. Βέβαια δεν πρέπει να δραματοποιούμε τα πράγματα ήταν ένας πανηγυρισμός για ένα γκολ και έγινε πάνω στη στιγμή».
«Καλύτερη ομάδα στον κόσμο η Μπαρτσελόνα, είναι πολύ εύκολη η απάντηση. Παίζει θεαματικά, χαιρόμαστε να την βλέπουμε. Αγωνίζεται έτσι όχι μόνο επειδή έχει παίκτες με ταλέντο αλλά και επειδή έχει δουλευτεί σωστά και για καιρό.
Στο ελληνικό πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός είναι ξεκάθαρο φαβορί και αυτό είναι ο κατά 80% θα κατακτήσει τον τίτλο. Βέβαια δεν έχει κριθεί ακόμη. Ο Παναθηναϊκός έχει 20% πιθανότητες και οι άλλες ομάδες είναι πολύ μακριά».
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να προστατευτούμε από τις ιώσεις του χειμώνα; Ακολουθούν επτά συμβουλές... βασισμένες σε μελέτες, που μπορεί να φανούν χρήσιμες σε όσους τις ακολουθήσουν.
1. Μην χάνετε απότομα βάρος. Τα περιττά κιλά εξασθενούν τις φυσικές άμυνες του οργανισμού. «Το σωματικό λίπος εκκρίνει ορμόνες που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα» εξηγεί η δρ Λορντ.
Ωστόσο, η απότομη απώλεια βάρους δεν είναι η λύση. Πρόσφατη αμερικανική μελέτη έδειξε ότι πειραματόζωα που υποβλήθηκαν σε αυστηρή δίαιτα είχαν περισσότερες πιθανότητες να αρρωστήσουν απ’ ό,τι άλλα ζώα που έχαναν βάρος αργά και σταθερά.
2. Να ξεκουράζεστε. Μία και μόνο νύχτα κακού ύπνου αρκεί για να ελαττωθεί κατά το ήμισυ η αποτελεσματικότητα του ανοσοποιητικού συστήματος, ανακάλυψαν Αμερικανοί ερευνητές.
3. Να περπατάτε. Πολυάριθμες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι η φυσική δραστηριότητα μπορεί να κάνει τη διαφορά στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Τον περασμένο μήνα, μελέτη που δημοσιεύθηκε στη «Βρετανική Επιθεώρηση Αθλητιατρικής», έδειξε ότι όσοι φροντίζουν να γυμνάζονται τουλάχιστον πέντε μέρες την εβδομάδα μειώνουν έως 46% τις πιθανότητες να κρυολογήσουν τον χειμώνα.
Συνεπώς, «φροντίστε να περπατάτε αρκετές φορές μέσα στην ημέρα για λίγα λεπτά και με αρκετά γρήγορο βήμα, ώστε να λαχανιάζετε λίγο και να αρχίζετε να ιδρώνετε» συνιστά η δρ Λορντ.
4. Αποφύγετε το στρες. Το στρες ασκεί «τεράστια» αρνητική επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα, κατά τον δρα Κάρναου. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι το στρες εμποδίζει τα ουδετερόφιλα κύτταρα να σκοτώνουν τα βακτήρια, με συνέπεια να καθίσταται ο οργανισμός ευάλωτος σε επικίνδυνες λοιμώξεις.
5. Προσέχετε τι τρώτε. Η διατροφή αποτελεί «κλειδί» για την υγεία του ανοσοποιητικού. «Ορισμένα τρόφιμα διεγείρουν τις φυσικές άμυνες του οργανισμού» τονίζει η δρ Σένκερ. Το σελήνιο (στα καρύδια), ο σίδηρος (στο κόκκινο κρέας και τα όσπρια), ο ψευδάργυρος (σε οστρακόδερμα, δημητριακά και γαλακτοκομικά), η βιταμίνη Α (από καρότα, κολοκύθια, πορτοκαλί ή κίτρινες πιπεριές), η βιταμίνη C (από εσπεριδοειδή) και η βιταμίνη Ε (από σπόρους και ελαιόλαδο), είναι μερικά από τα τρόφιμα που βοηθάνε τις φυσικές μας άμυνες.
6. Μην ξεχνάτε τα «καλά» βακτήρια με την αντιβίωση. Τα προβιοτικά που παρέχουν τα μεγαλύτερα οφέλη όταν καταναλώνονται σε περιόδους που παίρνει κανείς αντιβιοτικά, εξουδετερώνουν τόσο τα παθογόνα βακτήρια όσο και τα «καλά» βακτήρια της πεπτικής οδού, κατά τον δρα Κάτλερ.
7. Βγείτε έξω. Η «βιταμίνη του ήλιου», η βιταμίνη D, βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ειδικών σε θέματα ανοσίας. «Τα τελευταία χρόνια αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι επηρεάζει πάρα πολύ τα μακροφάγα και ότι η έλλειψή της από τον οργανισμό έχει ως συνέπεια εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος» εξηγεί η δρ Λορντ.
1. Μην χάνετε απότομα βάρος. Τα περιττά κιλά εξασθενούν τις φυσικές άμυνες του οργανισμού. «Το σωματικό λίπος εκκρίνει ορμόνες που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα» εξηγεί η δρ Λορντ.
Ωστόσο, η απότομη απώλεια βάρους δεν είναι η λύση. Πρόσφατη αμερικανική μελέτη έδειξε ότι πειραματόζωα που υποβλήθηκαν σε αυστηρή δίαιτα είχαν περισσότερες πιθανότητες να αρρωστήσουν απ’ ό,τι άλλα ζώα που έχαναν βάρος αργά και σταθερά.
2. Να ξεκουράζεστε. Μία και μόνο νύχτα κακού ύπνου αρκεί για να ελαττωθεί κατά το ήμισυ η αποτελεσματικότητα του ανοσοποιητικού συστήματος, ανακάλυψαν Αμερικανοί ερευνητές.
3. Να περπατάτε. Πολυάριθμες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι η φυσική δραστηριότητα μπορεί να κάνει τη διαφορά στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Τον περασμένο μήνα, μελέτη που δημοσιεύθηκε στη «Βρετανική Επιθεώρηση Αθλητιατρικής», έδειξε ότι όσοι φροντίζουν να γυμνάζονται τουλάχιστον πέντε μέρες την εβδομάδα μειώνουν έως 46% τις πιθανότητες να κρυολογήσουν τον χειμώνα.
Συνεπώς, «φροντίστε να περπατάτε αρκετές φορές μέσα στην ημέρα για λίγα λεπτά και με αρκετά γρήγορο βήμα, ώστε να λαχανιάζετε λίγο και να αρχίζετε να ιδρώνετε» συνιστά η δρ Λορντ.
4. Αποφύγετε το στρες. Το στρες ασκεί «τεράστια» αρνητική επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα, κατά τον δρα Κάρναου. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι το στρες εμποδίζει τα ουδετερόφιλα κύτταρα να σκοτώνουν τα βακτήρια, με συνέπεια να καθίσταται ο οργανισμός ευάλωτος σε επικίνδυνες λοιμώξεις.
5. Προσέχετε τι τρώτε. Η διατροφή αποτελεί «κλειδί» για την υγεία του ανοσοποιητικού. «Ορισμένα τρόφιμα διεγείρουν τις φυσικές άμυνες του οργανισμού» τονίζει η δρ Σένκερ. Το σελήνιο (στα καρύδια), ο σίδηρος (στο κόκκινο κρέας και τα όσπρια), ο ψευδάργυρος (σε οστρακόδερμα, δημητριακά και γαλακτοκομικά), η βιταμίνη Α (από καρότα, κολοκύθια, πορτοκαλί ή κίτρινες πιπεριές), η βιταμίνη C (από εσπεριδοειδή) και η βιταμίνη Ε (από σπόρους και ελαιόλαδο), είναι μερικά από τα τρόφιμα που βοηθάνε τις φυσικές μας άμυνες.
6. Μην ξεχνάτε τα «καλά» βακτήρια με την αντιβίωση. Τα προβιοτικά που παρέχουν τα μεγαλύτερα οφέλη όταν καταναλώνονται σε περιόδους που παίρνει κανείς αντιβιοτικά, εξουδετερώνουν τόσο τα παθογόνα βακτήρια όσο και τα «καλά» βακτήρια της πεπτικής οδού, κατά τον δρα Κάτλερ.
7. Βγείτε έξω. Η «βιταμίνη του ήλιου», η βιταμίνη D, βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ειδικών σε θέματα ανοσίας. «Τα τελευταία χρόνια αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι επηρεάζει πάρα πολύ τα μακροφάγα και ότι η έλλειψή της από τον οργανισμό έχει ως συνέπεια εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος» εξηγεί η δρ Λορντ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)