Παγκόσμια πρωταθλήτρια του 19ου Μουντιάλ της ιστορίας είναι η Ισπανία! Οι Φούριας Ρούχας άφησαν για πάντα στο παρελθόν την ταμπέλα του loser και μετά την κορυφή της Ευρώπης κατακτούν πανάξια και αυτή ολόκληρου του κόσμου। Ηρωας του μεγάλου τελικού ο Ινιέστα που στο 26ο λεπτό της παράτασης κέρασε... πίκρα για τρίτη φορά την Ολλανδία που μετά τους τελικούς το 74’ και το 78’ γυρίζει πίσω και πάλι με άδεια χέρια.
Μετά τις Ουρουγουάη, Βραζιλία, Αργεντινή, Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, η Ισπανία προστίθεται και αυτή στις νικήτριες Παγκοσμίων Κυπέλλων. Ετσι ο αριθμός των χωρών που έχουν σηκώσει ψηλά το «άγιο δισκοπότηρο» είναι πλέον 8! Το βραβείο του πρώτου σκόρερ στο 19ο Μουντιάλ θα μοιραστούν τέσσερις παίκτες, διότι Βίγια και Σνάιντερ δεν κατάφεραν να σκοράρουν στον μεγάλο τελικό. Εμειναν στα 5 γκολ και μαζί με τους Φορλάν και Μίλερ συμπληρώνουν τη λίστα με τα πρώτα «κανόνια» της διοργάνωσης.
Η ροή του αγώνα
Μπήκαν «ζεστά» οι Ισπανοί
Οι Ισπανοί μπήκαν πιο παθιασμένα στο ματς και με την ψυχολογία του φαβορί κατάφεραν να κυριαρχήσουν στον αγωνιστικό χώρο. Μάλιστα, έδειξαν τις διαθέσεις τους από το πέμπτο μόλις λεπτό, όταν ο Σέρχιο Ράμος βρήκε σε ετοιμότητα τον Στεκέλεμπουργκ. Στο 12’ οι Φούριας Ρόχας είχαν ακόμη μια καλή στιγμή, αυτήν τη φορά με τον Νταβίντ Βίγια, ο οποίος σημάδεψε την εξωτερική πλευρά των «οράνιε» δικτύων.
Οι Οράνιε ισορρόπησαν με τσαμπουκά
Με δύο-τρία σκληρά φάουλ και δεχόμενοι δύο κίτρινες, οι Ολλανδοί έφεραν το ματς στα μέτρα τους. Ετσι, στην πρώτη τους φάση θα μπορούσαν να πάρουν και το προβάδισμα, αλλά ο Ματάισεν προτίμησε να βρει αέρα αντί για τη μπάλα. Μάλιστα, οι Οράνιε θα μπορούσαν να προκαλέσουν το σοκ στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου, όταν ο Ρόμπεν με την κλασική του κίνηση βρήκε χώρο για σουτ, αλλά ο Κασίγιας είπε «όχι» με επέμβαση στην αριστερή του γωνία.
MVP: Ο Αντρές Ινιέστα ψηφίστηκε ως ο καλύτερος παίκτης του τελικού στο «Soccer City». Ο μέσος της Μπαρτσελόνα ήταν μια συνεχή πηγή κινδύνου για την εστία της Ολλανδίας και του Μάαρτεν Στεκέλεμπουργκ, ενώ ήταν και ο άνθρωπος που πέτυχε το «χρυσό», όπως αποδείχθηκε γκολ της Ισπανίας στο 26ο λεπτό της παράτασης. Δίκαια ο MVP σε έναν αγώνα που δεν χαρακτηρίζεται από την ποιότητά του.
Τα στατιστικά του αγώνα
Σουτ εντός εστίας : 6 - 5
Σουτ εκτός εστίας : 6 - 13
Κατοχή (%) : 44 - 56
Κόρνερ : 6 - 8
Οφσάιντ : 7 - 5
Φάουλ : 28 - 19
Κίτρινες : 8 - 5
Κόκκινες : 1 - 0
περισσότερα σε λίγο...
Το φιλμ του αγώνα
ΠΑΡΑΤΑΣΗ Β' ΜΕΡΟΣ
120+2' Τελικό σφύριγμα.
120' Κίτρινη κάρτα στον Τσάβι.
118' Κίτρινη κάρτα στον Ματάισεν, που διαμαρτυρήθηκε για οφ σάιντ και στον Ινιέστα, επειδή έβγαλε τη μπλούζα του να πανηγυρίσει.
117' Γκολ! 1-0 για την Ισπανία με τον Ινιέστα, που πήρε τη μπάλα σε πλεονεκτική θέση από μπαλιά του Τόρες.
115' Φάουλ του Σνέιντερ από πολύ μακριά, η μπάλα κοντράρει στο τείχος και φεύγει λίγο άουτ, αλλά ο Γουέμπ δεν δίνει κόρνερ.
112' Κίτρινη και στον Φαν ντερ Βιλ για φάουλ ξανά πάνω στον Ινιέστα.
111' Ο Τσάβι εκτελεί από πολύ καλή θέση το φάουλ, η μπάλα φεύγει άουτ.
110' Δεύτερη κίτρινη, κόκκινη για τον Χέιτινγκα σε φάουλ πάνω στον Ινιέστα. Ο Φαν Μπόμελ γυρνάει σε θέση στόπερ.
106' Αλλαγή για την Ισπανία. Ο Τόρες αντί του Βίγια.
106' Εναρξη δευτέρου μέρους της παράτασης.
ΠΑΡΑΤΑΣΗ Α' ΜΕΡΟΣ
105+1' Λήξη του πρώτου μέρους της παράτασης.
105' Αλλαγή για την Ολλανδία. Ο Μπράαφχαιντ αντί του Φαν Μπρόκχορστ. Το περιβραχιώνιο στον Φαν ντερ Φάαρτ.
104' Ο Φάμπρεγκας σε κατα μέτωπο επίθεση, κάνει και το πλασέ στην κίνηση εδεχόμενος πίεση, η μπάλα άουτ.
101' Μεγάλη ευκαιρία για την Ισπανία. Ο Νάβας κάνει ένα σουτ από το ύψος της μεγάλης περιοχής, η μπάλα κοντράρει στον Φαν Μπρόκχορστ και καταλήγει στην εξωτερική πλευρά των δικτύων της Ολλανδίας.
100' Αλλαγή για την Ολλανδία. Ο Φαν ντερ Φάαρτ στη θέση του Ντε Γιόνγκ.
99' Ο Ινιέστα μόνος του στην περιοχή των Ολλανδών, ο Φαν Μπρόκχορστ διώχνει τον κίνδυνο.
96' Κόρνερ για τους Ολλανδούς με τον Ρόμπεν, ο Ματάισεν στην κεφαλιά, αλλά η μπάλα φεύγει άουτ.
95' Ο Φάμπρεγκας τετ α τετ με τον Στεκέλεμπουργκ, έπειτα από ασίστ του Ινιέστα, αλλά ο Ολλανδός τερματοφύλακας λέει «όχι».
91' Εναρξη της παράτασης.
Β ΗΜΙΧΡΟΝΟ
90+3' Λήξη της κανονικής διάρκειας του ματς.
87' Δεύτερη αλλαγή για την Ισπανία. Ο Φάμπρεγκας στη θέση του Τσάμπι Αλόνσο.
84' Κίτρινη κάρτα στον Ρόμπεν για διαμαρτυρία. Μάλλον θα ήθελε φάουλ στην προηγούμενη φάση.
83' Οι Ολλανδοί κάνουν ένα διώξιμο από την περιοχή τους, ο Φαν Πέρσι πιάνει μια κεφαλιά που βρίσκει τον Ρόμπεν, ο Πουγιόλ του κάνει φάουλ, ο Ολλανδός συνεχίζει για να βγει τετ α τετ με τον Κασίγιας, αλλά ο Ισπανός πορτιέρο μπλοκάρει.
77' Μεγάλη ευκαιρία για την Ισπανία. Ο Τσάβι εκτελεί κόρνερ, ο Σέρχιο Ράμος πετάγεται και πιάνει την κεφαλιά από το σημείο του πέναλτι, η μπάλα λίγο άουτ.
76' Σουτ του Βίγια από το ύψος της μεγάλης περιοχής, η μπάλα κοντράρει και φεύγει κόρνερ.
73' Ο Γουέμπ δίνει ένα αμφιλεγόμενο φάουλ στους Ισπανούς σε πολύ καλή θέση. Ο Βίγια εκτελεί την παράβαση, αλλά η μπάλα φεύγει περίπου ένα μέτρο ψηλά άουτ.
71' Πρώτη αλλαγή και για την Ολλανδία. Ο Ελία στη θέση του Κούιτ.
69' Τεράστια ευκαιρία για την Ισπανία. Ο Χέσους Νάβας κάνει εντυπωσιακή ενέργεια, η μπάλα φτάνει μετά από λάθος του Χέιτινγκα στον Βίγια, μόνος του απέναντι από τον Στεκέλεμπουργκ, αλλά ο Φαν ντερ Βιλ βάζει την κόντρα στο σουτ για να παραχωρήσει κόρνερ.
67' Κίτρινη κάρτα στον Καπντεβίλα για φάουλ πάνω στον Φαν Πέρσι.
62' Η μεγαλύτερη ευκαιρία στο ματς! Ο Σνέιντερ βρίσκει τον Ρόμπερ με καταπληκτική μπαλιά, ο μεσοεπιθετικός της Μπάγερν απέναντι στον Κασίγιας, κάνει το πλασέ, αλλά η μπάλα βρίσκει στα πόδια του Κασίγιας και κόρνερ.
60' Πρώτη αλλαγή στον τελικό. Ο Χέσους Νάβας αντί του Πέδρο.
56' Κίτρινη κάρτα στον Χέιτινγκα για φάουλ πάνω στον Βίγια.
55' Ο Τσάβι εκτελεί το φάουλ, αλλά η μπάλα δίπλα από το δοκάρι και στην έξω πλευρά των δικτύων του Στεκέλεμπουργκ.
54' Κίτρινη στον Φαν Μπρόκχορστ για φάουλ πάνω στον Σέρχιο Ράμος.
52' Δυνατό μακρινό σουτ του Ρόμπερ, το οποίο βρίσκει ξανά σε ετοιμότητα τον Κασίγιας.
48' Ο Τσάβι εκτελεί κόρνερ, ο Πουγιόλ πιάνει μια κεφαλιά, η μπάλα φτάνει στον Καπντεβίλα σε θέση βολής, αλλά και αυτός πίανει αέρα.
46' Εναρξη δευτέρου μέρους.
Α ΗΜΙΧΡΟΝΟ
45+1' Πρώτη καλή στιγμή για τους Οράνιε στο ματς. Η Ολλανδία φέρνει τη μπάλα στην περιοχή της Ισπανίας, η μπάλα μετά από λίγη περιπέτεια φτάνει στα πόδια του Ρόμπεν, που κάνει το συρτό σουτ, αλλά ο Κασίγιας διώχνει σε κόρνερ.
43' Μακρινή εκτέλεση φάουλ από τον Τσάμπι Αλόνσο, η μπάλα φεύγει λίγο άουτ.
38' Ο Πέδρο σε μια αντεπίθεση κόντρα σε τέσσερις Ολλανδούς, αλλά το μακρινό σουτ που επιχειρεί φεύγει άουτ.
37' Κόρνερ για τους Ολλανδούς. Ο Σνέιντερ εκτελεί έξυπνα με πάσα στον Ρόμπερν, αυτός βρίσκει τον Ματάισεν στην περιοχή, αλλά ο αμυντικός των Οράνιε βρίσκει αέρα.
34' Ο Φαν ντερ βιλ στην προσπάθειά του να παίξει fair play, γυρνώντας τη μπάλα στον Κασίγιας, παραλίγο να κρεμάσει τον Ισπανό γκολκίπερ, που την έδιωξε σε κόρνερ. Στην εκτέλεση, οι Ολλανδοί έδωσαν ξανά τη μπάλα. Αν και δεν υπάρχει θέαμα, τουλάχιστον υπάρχει fair play.
28' Κίτρινη κάρτα στον Ντε Γιόνγκ, για σκληρό φάουλ στον Τσάμπι Αλόνσο.
24' Κίτρινη κάρτα στον Σέρχιο Ράμος για φάουλ πάνω στον Κούιτ.
22' Κίτρινη στον Φαν Μπόμελ για σκληρό φάουλ στον Ινιέστα.
19' Ο Σνέιντερ εκτελεί το φάουλ, αλλά ο Κασίγιας μπλοκάρει. Αρκετά φιλόδοξη προσπάθεια, λόφω της μακρινής απόστασης.
18' Κίτρινη κάρτα στον Πουγιόλ για φάουλ πάνω στον Ρόμπεν.
15' Κίτρινη κάρτα στον Φαν Πέρσι για σκληρό μαρκάρισμα στον Καπντεβίλα.
12’ Ακόμη μια καλή στιγμή για την Ισπανία. Ο Τσάμπι Αλόνσο βγάζει σέντρα από τα δεξιά, ο Νταβίντ Βίγια πιάνει το αριστερό σουτ στην κίνηση από τα πλάγια της μικρής περιοχής, αλλά η μπάλα φεύγει άουτ.
5’ Ευκαιρία για την Ισπανία. Ο Τσάβι εκτέλεσε φάουλ, ο προωθημένος Σέρχιο Ράμος πιάνει την κεφαλιά, αλλά ο Στεκέλεμπουργκ απομακρύνει. Ο Πικέ στη συνέχεια της φάσης θέλει να πάρει το «ριμπάουντ», αλλά η ολλανδική άμυνα αποκρούει.
1' Εναρξη του τελικού.
Οι συνθέσεις των ομάδων
Ολλανδία (Μπερντ φαν Μάρβαϊκ): Μάαρτεν Στεκέλεμπουργκ, Γκρέγκορι φαν ντε Βιλ, Τζόνι Χέϊτινγκα, Γιόρις Ματάισεν, Τζιοβάνι φαν Μπρόκχορστ, Μαρκ φαν Μπόμελ, Νάιτζελ ντε Γιονγκ, Αριεν Ρόμπεν, Γουέσλεϊ Σνέιντερ, Ντίρκ Κούιτ, Ρόμπιν φαν Πέρσι
Ισπανία (Βιθέτε ντελ Μπόσκε): Ικερ κασίγιας, Σέρχιο Ράμος, Ζεράρντ Πικέ, Κάρλες Πουγιόλ, Ζοάν Καπντεβίλα, Σέρχιο Μπουσκέτς, Τσάμπι Αλόνσο, Αντρές Ινιέστα, Τσάβι Ερνάντες, Πέδρο Ροντρίγκες, Νταβίντ Βίγια
Διαιτητής: Χάουανρτ Γουέμπ (Αγγλία)
Γήπεδο: «Soccer City» (Γιοχάνεσμπουργκ)
* Στις κερκίδες του «Soccer City» έχει κάνει την εμφάνισή του και ο Νέλσον Μαντέλα, σκορπίζοντας τον ενθουσιασμό στους Νοτιοαφρικανούς.
* Στις εξέδρες του σταδίου βρίσκονται τόσο το βασιλικό ζεύγος της Ισπανίας, όσο και το πριγκηπικό ζεύγος της Ολλανδίας.
------------------------------------------------------------------------
ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ
Οταν ο Γιόχαν Κρόιφ μεγαλουργούσε ως τεχνικός της "Dream Team", ουδείς μπορούσε να διανοηθεί πως ο μεγαλύτερος ποδοσφαιρικός ήρωας της Ολλανδίας παρασκεύαζε τον επίδοξο... δήμιο της πατρίδας του. Το 1978 ο "ιπτάμενος Ολλανδός" κατηγορήθηκε για... προδοσία, αφού κρίθηκε ότι η επιλογή του να μην ταξιδέψει στο Μουντιάλ της Αργεντινής κόστισε στους "οράνιε" το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το 2010, ο Κρόιφ αποτελεί το πρόσωπο πίσω από την... εθνική Ισπανίας, αυτής της... μικρής Μπαρτσελόνα (ή "Generation Barca" όπως αποκαλείται ήδη στη χώρα), η οποία διεκδικεί το σπουδαιότερο ποδοσφαιρικό τρόπαιο. Απέναντι στην Ολλανδία.
Η ομοιότητα της Ισπανίας με τους τροπαιούχους της Primera Division στον τρόπο παιχνιδιού προφανής. Στον ημιτελικό με τη Γερμανία, η αρχική σύνθεση των "ρόχας" περιελάμβανε 7 βασικούς ποδοσφαιριστές των "μπλαουγκράνα". Κάρλες Πουγιόλ, Γεράρδ Πικέ, Σέρχιο Μπουσκέτς, Τσάβι, Αντρές Ινιέστα και Πέδρο μετέφεραν στην εθνική τη γνώση που έχουν αποκτήσει από την συνύπαρξή τους στο "Καμπ Νου". Από κοντά και ο Νταβίντ Βίγια, ο οποίος μπορεί ακόμα να διδάσκεται από τους νέους συμπαίκτες του, αν και αποδεικνύεται... αριστούχος μαθητής.
Η περίφημη γενιά της "Pep Team" γαλουχήθηκε με τις παραστάσεις της ομάδας του Κρόιφ από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Οι έξι παίκτες στους οποίους στηρίχθηκε θεμελιώθηκε το "οικοδόμημα" της Μπαρτσελόνα προέρχονται από τα σπλάχνα των "μπλαουγκράνα" και σε όλη τη διάρκεια της πορείας τους στο σύλλογο εκπαιδεύθηκαν υπό την φυσική και νοητή παρουσία του Ολλανδού, ο οποίος όταν σταμάτησε να έχει ρόλο στο τεχνικό τιμ, απέκτησε ρόλο (επίσημου ή άτυπου αναλόγως την περίοδο) συμβούλου του συλλόγου.
Η ολλανδική διδασκαλία
Φυσικά δεν είναι μόνο ο Κρόιφ... ένοχος για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει η πατρίδα του στον τελικό του Μουντιάλ. Καταγράφουμε...
- Εκτός του Κρόιφ, βασικός παράγοντας της ανάπτυξης των ακαδημιών της Μπαρτσελόνα ήταν ο Λουίς φαν Χάαλ, ο οποίος ανέδειξε μεταξύ άλλων και τους Τσάβι, Πουγιόλ.
- Το 4-3-3 εφαρμόστηκε με τόσο ζήλο στην Μπαρτσελόνα (και αντιγράφηκε στην Ισπανία) από τον Φρανκ Ράικαρντ, μία επιλογή που επιβλήθηκε στους Καταλανούς από τον Κρόιφ.
- Οι βοηθοί προπονητές της εθνικής Ολλανδίας, Φρανκ ντε Μπουρ και Φιλίπ Κοκού, θήτευσαν στους Καταλανούς και επέδειξαν απλόχερα το πλούσιο ταλέντο τους στα μάτια κάθε... ενδιαφερόμενου μαθητή.
- Και φυσικά οι Τζιοβάνι φαν Μπρόνκορχστ και Μαρκ φαν Μπόμελ, βασικά στελέχη των "οράνιε", έχουν περάσει με επιτυχία από το "Καμπ Νου".
Οσο για το πρόσωπο που καθοδηγεί αυτήν την εξάδα, δεν είναι άλλο από τον προπονητή του Κρόιφ στον αγωνιστικό χώρο, τον Πεπ Γουαρδιόλα. Ο Καταλανός μέσος ήταν το "μάτι" του "ιπτάμενου Ολλανδού" εντός του γηπέδου και μελετώντας τον τεχνικό του κατάφερε να ανελιχθεί στο υψηλότερο σκαλοπάτι της προπονητικής κλίμακας του συλλόγου. Ως αποτέλεσμα, ηγείται τα τελευταία δύο χρόνια της πιο πετυχημένης Μπαρτσελόνα από την εποχή του... Κρόιφ, με συνταγή του Κρόιφ.
Διόλου τυχαίο ότι αυτά τα δύο χρόνια η εθνική Ισπανίας πετυχαίνει στους τομείς εκείνους που για χρόνια γευόταν πίκρες. Το 2008 αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, συνδυάζοντας ένα θεαματικό τουρνουά με -αυτό που αποτελούσε το χρόνιο πρόβλημά της- ουσία. Ακολούθησε μία σειρά προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου και ορισμένα φιλικά στα οποία η αλλαγή "σκυτάλης" στην τεχνική ηγεσία (Βιθέντε ντελ Μπόσκε αντί Λουίς Αραγονές) δεν επηρέασε στο ελάχιστο την απόδοση.
Το "στραπάτσο" στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών ήταν μία αδιάφορη παρασπονδία για τους "ρόχας" που παράλληλα με τις επιτυχίες των Καταλανών εξελίσσονταν στην κορυφαία ομάδα του πλανήτη. Για ένα χρονικό διάστημα συμφώνησε με το προαναφερθέν και η κατάταξη της FIFA, ξεπερνώντας ακόμα και τη Βραζιλία. Οταν ήρθε η ώρα του Μουντιάλ, η ισπανική ομάδα πιάστηκε απροετοίμαστη από την Ελβετία, αλλά... εξωθήθηκε στο να σημειώσει μόνο νίκες στη συνέχεια ώστε να ικανοποιήσει το λαϊκό αίσθημα που κυριαρχούσε πίσω στην ιβηρική χερσόνησο, πως φέτος ήρθε επιτέλους η ώρα της Ισπανίας.
Το διάσημο tiki-taka
Το αέναο passing game της Μπαρτσελόνα έχει μεταφερθεί αυτούσιο και στον τρόπο λειτουργίας της εθνικής Ισπανίας. Εξάλλου, από τη μέση και μπροστά οι δύο ομάδες είναι σχεδόν ίδιες με μοναδική... παραφωνία τον Τσάμπι Αλόνσο, ο οποίος αρκετές φορές δεν ακολουθεί την κίνηση των συμπαικτών του. Από τη στιγμή που βγήκε από την ενδεκάδα ο Φερνάντο Τόρες για λογαριασμό του Πέδρο, η Ισπανία απέκτησε την έκταση στο γήπεδο που χρειαζόταν ο Τσάβι για να ενορχηστρώνει καλύτερα τις επιθέσεις, "ξεκλειδώνοντας" τις αντίπαλες άμυνες και από τα πλάγια. Με τα ακραία μπακ να ανεβαίνουν συνεχώς και κυρίως τον Σέρχιο Ράμος να θυμίζει στις κινήσεις του τις ενέργειες του Ντάνι Αλβες, η Ισπανία εφαρμόζει το σύστημα tiki-taka, όπως έχει χαρακτηριστεί αυτό το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα.
Το γκολ-επιτομή του tiki-taka
Ενα σύστημα που ακροβατεί μεταξύ των χαρακτηρισμών "επιθετικό" και "αμυντικό". Στο απαίδευτο μάτι το να διατηρείς την μπάλα στα πόδια σου μέχρι να βρεις άνοιγμα στην άμυνα του αντιπάλου και να το εκμεταλλευτείς ταιριάζει με την έννοια επίθεση. Οι προπονητές που έχουν αντιμετωπίσει ή παρακολουθήσει την Μπαρτσελόνα διαφωνούν. Αρχής γενομένης από την διάσημη ρήση του σερ Αλεξ Φέργκιουσον πριν τον τελικό του 2009: "Εάν η Μπαρτσελόνα κάνει τη σέντρα υπάρχει περίπτωση να μην ακουμπήσουμε την μπάλα στο πρώτο ημίχρονο".
Το μεγάλο πρόβλημα των προπονητών είναι ότι οι ομάδες τους δεν έχουν τη δυνατότητα να επιτεθούν στους Καταλανούς διότι δεν διαθέτουν ένα βασικό στοιχείο κάθε επιθετικής προσπάθειας: την μπάλα! Με αυτόν τον τρόπο και απολαμβάνοντας κατοχή της μπάλας άνω των 63% μέσο όρο, η Ισπανία έχει καταφέρει να περιορίσει τις επιθετικές προσπάθειες των αντιπάλων της, χωρίς η ίδια να έχει ανοιχτεί στην επίθεση.
Από τη στιγμή που "ο Τσάβι και ο Ινιέστα σε ανεβάζουν σε ένα καρουζέλ και σε αφήνουν ζαλισμένο", όπως προσθέτει ο Φέργκιουσον, το άμεσο μέλλον είναι προκαθορισμένο. Κάποια στιγμή οι παίκτες της Ισπανίας θα βρουν τον δρόμο για το γκολ. Το εάν θα το πετύχουν είναι επίσης προδιαγεγραμμένο, όταν στην ενδεκάδα υπάρχει ο πιο "φονικός" κυνηγός της Ισπανίας από την εποχή του καλού Ραούλ. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Βίγια χρειάζεται μόλις ένα γκολ για να φτάσει τα 44 του Ισπανού αρχισκόρερ σε μόλις 64 ματς με την εθνική.
Τσάβι και Ινιέστα "ζαλίζουν"
Το κατά βάση 4-3-3 μετατρέπεται στη διάρκεια του αγώνα σε 4-1-4-1, σε 4-2-3-1, σε 4-1-2-3 εξολοθρεύοντας κάθε αμυντικό σύστημα του αντιπάλου, που αδυνατεί να προσαρμοστεί σε αυτόν τον πλουραλισμό. Ιδεατή αντιμετώπιση που έχει αποδειχθεί αποτελεσματική είναι το "γέμισμα" των χώρων, το σύγχρονο κατενάτσιο. Ο Ζοζέ Μουρίνιο το εφάρμοσε κόντρα στην Μπαρτσελόνα κι έχρισε την Ιντερ πρωταθλήτρια Ευρώπης. "Εάν έχεις μία Φεράρι κι εγώ ένα μικρό αυτοκίνητο, ο μόνος τρόπος να σε νικήσω είναι να βάλω ζάχαρη στο ντεπόζιτό σου", είπε κι... έπραξε ο Πορτογάλος. Εναλλακτικό σχέδιο, η... προσμονή να μην βγει τίποτα στους παίκτες της Ισπανίας, με συνέπεια να έρθει η ανέλπιστη νίκη με 1-0, βλέπε Ελβετία.
Το αίσθημα του loser
Το πλασματικό 1964
Δύο χρόνια πριν την άρση του πρώτου τροπαίου στο οποίο αναγράφηκε η λέξη "Ισπανία", η ιβηρική χώρα είχε ταξιδέψει στη Χιλή για να λάβει μέρος στο Μουντιάλ. Προπονητής ο Χελένιο Χερέρα που το 1964 και το 1965 κατέκτησε δύο σερί Κύπελλα Πρωταθλητριών με την Ιντερ και νωρίτερα είχε σπουδαία θητεία στην Μπαρτσελόνα.
Στην αποστολή και ο Αλφρέδο ντι Στέφανο, στην πρώτη του ευκαιρία -έστω και σε προχωρημένη ηλικία- να δείξει τις δυνατότητές του παγκοσμίως. Μαζί και ο Φέρεντς Πούσκας, σε μία μοναδική ευκαιρία να πάρει εκδίκηση για το ουγγρικό "στραπάτσο" του 1954. Με ρόστερ που αποτελείτο από Πάκο Χέντο, Λουίς ντελ Σολ, Χοακίν Πεϊρό, Εουλόχιο Μαρτίνες, Χοσέ Σανταμαρία και φυσικά Λουίς Σουάρες. Κι όμως...
Ο ντι Στέφανο τα έσπασε με τον Χερέρα και δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό, επειδή ήταν "σοβαρά" τραυματίας. Οι Ισπανοί του ρόστερ (που είχε 4 πολιτογραφημένους Ισπανούς για βασικούς) δεν μπορούσαν να αλλάξουν μία σωστή μπαλιά. Ακόμα και ο πολύπειρος Πούσκας επηρεάστηκε από αυτήν την αρρωστημένη ισπανική νοοτροπία και εμφανίστηκε κατώτερος των περιστάσεων. Και φυσικά η Ισπανία δεν πέρασε ούτε τον όμιλο από τον οποίο προκρίθηκαν Η Βραζιλία με την Τσεχοσλοβακία (οι ομάδες του τελικού) και στον οποίο το Μεξικό τερμάτισε τρίτο.
Σημαντική σημείωση: το 1966, η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ισπανία κληρώθηκε μαζί με Δυτική Γερμανία, Αργεντινή και Ελβετία στη φάση των ομίλων. Αποτέλεσμα; Δύο ήττες από τους "ισχυρούς" με 2-1, νίκη με το ίδιο σκορ επί του "σάκου του μποξ" και αναμενόμενος αποκλεισμός.
Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές δεν είναι καινούργιοι στην εθνική Ισπανίας। Πλην του Πικέ και του Πέδρο που δίνουν το "παρών" για πρώτη φορά σε σημαντική διοργάνωση, όλοι οι υπόλοιποι παίκτες είχαν παραστάσεις από την ομάδα προ Euro 2008। Την ομάδα εκείνη που για τέσσερις δεκαετίες είχε γίνει το συνώνυμο της λέξης "ηττοπάθεια"।
Κατά καιρούς οι "ρόχας" διέθεταν ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης, πρώτης γραμμής, αλλά για έναν ανεξήγητο λόγο πάντα έχυναν την καρδάρα με το γάλα. Πότε η σοβαρότητα που έλειπε στις καθοριστικές στιγμές (ακόμα κι αν αυτές ήταν προκριματικά Μουντιάλ ή Euro), πότε κάποιες εσωτερικές προστριβές κι έριδες στην ομάδα ή μεταξύ ομάδας και ομοσπονδίας, πότε οι τραυματισμοί, πότε οι συγκυρίες με δύσκολες κληρώσεις, πότε η διαιτησία, άφηναν την Ισπανία μονίμως εκτός νυμφώνος.
Οι δικαιολογίες πολλές, αλλά καμία ικανή να αποτινάξει τον χαρακτηρισμό του "loser". Η ισχύς του ήταν τέτοια που αφομοιώθηκε ακόμα και από κορυφαίους ποδοσφαιριστές. "Η κατάκτηση του Euro 2008 άλλαξε την νοοτροπία μας", παραδέχθηκε ένας συγκεκριμένος διευθυντής της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας, ο οποίος... τυγχάνει να είναι 3ος σκόρερ στην ιστορία των "ρόχας" και 5ος σε συμμετοχές. Φερνάντο Ιέρο το όνομά του. Ο εκ των σπουδαιοτέρων Ισπανών αμυντικών αποτελεί αδιαμφισβήτητα την προσωποποίηση αυτής της ηττοπαθούς ομάδας για τη δεκαετία του '90, αλλά ποιος μπορεί να του προσάψει κάποιο αγωνιστικό ψεγάδι;
Το ίδιο ίσχυε και με τον Τσάβι του 2006, τον Ινιέστα του 2006, τον Κασίγιας του 2006, τον Βίγια του 2006, τον Αλόνσο του 2006, τον Τόρες του 2006, τον Πουγιόλ του 2006, τον Ράμος του 2006, τον Καμπντεβίλα του 2006, του Φάμπρεγας του 2006, τον Μαρτσένα του 2006 και φυσικά παλαιότερων ετών. Μιας ομάδας που αποτύγχανε σε κάθε σημαντικό ραντεβού πρωτίστως λόγω ψυχολογίας. Μιας ομάδας που στη διετία 2003-04 ουσιαστικά ηττήθηκε δύο φορές από την Εθνική Ελλάδας (ακόμα και το 1-1 στο Euro 2004 έμοιαζε με ήττα). Μιας ομάδας που έψαχνε κάποιον να την εμπνεύσει από τα προπολεμικά χρόνια. Διότι η κατάκτηση του Euro 1964 αντιμετωπίζεται ακόμα και από τους γηγενής ως η εξαίρεση του κανόνα.
Ο θρίαμβος του 2008 αποτελεί μοναδική ευκαιρία για τους "ρόχας" να καταχωνιάσουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους αυτά τα ψυχαναγκαστικά κατάλοιπα. Ο Ζινεντίν Ζιντάν, που από το 2001 μέχρι το 2006 βίωνε στο πετσί του την ιδιομορφία κορυφαίων Ισπανών συμπαικτών του, το έθεσε απολύτως πετυχημένα, όπως αποδεικνύεται περίτρανα: "Την ημέρα που η Ισπανία θα αρχίσει να νικάει, δεν θα σταματά".
Η απουσία plan b...
Η Ισπανία είναι ακαταμάχητη; Προφανώς όχι. Εξάλλου, αυτή η Ισπανία έχει χάσει ήδη ένα τρόπαιο, το Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2009. Σε τέτοιες διοργανώσεις, ένα κακό αποτέλεσμα είναι αρκετό να σε στείλει σε πρόωρες διακοπές και οι "ρόχας" ποτέ δεν ήταν καλοί στη διαχείριση τέτοιων παιχνιδιών. Εάν το tiki-taka δεν αποδίδει "καρπούς" σε ένα ματς και το ημερολόγιο δείχνει χρονολογία προ του 2008, η αντίδραση των διεθνών θα ήταν η προσφιλής: πανικός και απώλεια ελέγχου.
Η πορεία προς τον τελικό
Φάση των ομίλων
Ισπανία-Ελβετία 0-1
(52' Φερνάντες)
Ισπανία-Ονδούρα 2-0
(17', 51' Βίγια)
Χιλή-Ισπανία 1-2
(47' Μιγιάρ - 24' Βίγια, 37' Ινιέστα)
Φάση των 16
Ισπανία-Πορτογαλία 1-0
(63' Βίγια)
Προημιτελικός
Παραγουάη-Ισπανία 0-1
(83' Βίγια)
Ημιτελικός
Γερμανία-Ισπανία 0-1
(72' Πουγιόλ)
Από το Euro 2008 έχει εκλείψει αυτό το καταστροφικό φαινόμενο, ωστόσο η βελτίωση φτάνει μέχρι αυτό το σημείο. Το περίφημο plan b που θα μεταβάλλει τα δεδομένα προς ώφελος των Ισπανών δεν (φαίνεται να) έχει ανακαλυφθεί ακόμα. Ούτε ο Αραγονές, ούτε ο ντελ Μπόσκε έχουν καταφέρει να παρουσιάσουν κάτι ριζοσπαστικά διαφορετικό από το εξαντλητικό passing game στις δύσκολες στιγμές, παίρνοντας το ρίσκο της εμμονής. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτό το ρίσκο βγήκε σε καλό. Εξάλλου στις τελευταίες 54 αναμετρήσεις της η Ισπανία έχει γνωρίσει μόλις 4 ήττες.
Παρ' όλα αυτά, η πραγματικότητα παραμένει μπροστά στα μάτια όλων: εάν το tiki-taka αποτύχει, η Ισπανία έχει αποτύχει κι αυτή εν τω συνόλω της. Από τη στιγμή που καμία από τις εξαιρετικές μονάδες της δεν μπορεί (δεν ξέρει, δεν θυμάται, δεν δύναται) να αγωνιστεί διαφορετικά, ο συνδυασμός τους διατηρεί το πρόσημο αρνητικό. Αυτό ακριβώς εκμεταλλεύθηκε πριν από περίπου ένα μήνα η Ελβετία, έστω κι αν δεν κατάφερε εν τέλει να αποκλείσει την Ισπανία από τη φάση των ομίλων (για την ακρίβεια αποκλείστηκε η ίδια). Αυτό ακριβώς εκμεταλλεύθηκαν οι ΗΠΑ στον περσινό ημιτελικό του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών.
...ή απλά μια ακατανόητη αβλεψία;
Ο αντίλογος προέρχεται από τον διάσημο Ισπανό αθλητικό δημοσιογράφο Γκιγέμ Μπαλάγκ, ο οποίος υποστηρίζει το... ευνόητο: "Οταν κοιτάζεις στον πάγκο, όλοι εκτός από τους αναπληρωματικούς τερματοφύλακες και τον (σ.σ. τραυματία) Ραούλ Αλμπιόλ μπορούν να περάσουν στον αγώνα και να τον αλλάξουν". Το plan b υπάρχει και λησμονείται αδικαιολόγητα. Ακούει στα ονόματα Τσεσκ Φάμπρεγας, (εσχάτως) Φερνάντο Τόρες, Νταβίντ Σίλβα, Χουάν Μάτα, Χεσούς Νάβας, Φερνάντο Γιορέντε, Ραούλ Αλμπιόλ, Βίκτορ Βαλδές. Ποδοσφαιριστές που σχηματίζουν από μόνοι τους μία ενδεκάδα η οποία μπορεί να φτάσει μέχρι τελικό Μουντιάλ. Παίκτες που με την είσοδό τους στον αγωνιστικό χώρο είναι ικανοί να αλλάξουν τη ροή ενός αγώνα, ακόμα κι αν ακολουθήσουν κι αυτοί την τακτική που χρησιμοποιούσε η Ισπανία μέχρι να πάρουν την ευκαιρία τους.
Οι τρεις νίκες της Ισπανίας στις νοκ άουτ φάσεις σημειώθηκαν με το ίδιο σκορ, το 1-0. Τα τρία νικητήρια γκολ επετεύχθησαν στο 63', στο 83' και στο 72', σε χρονικό σημείο κατά το οποίο ο ντελ Μπόσκε είχε ήδη εκκινήσει τη διαδικασία των αλλαγών. Και στις τρεις περιπτώσεις, κόντρα σε Πορτογαλία, Παραγουάη και Γερμανία, το πολυπόθητο αποτέλεσμα των αλλαγών ήρθε. Και στις τρεις περιπτώσεις, από την ανάλυση του αγώνα προκύπτει ότι οι αλλαγές με τη μεταμόρφωση της αναποτελεσματικής Ισπανίας στην ουσιώδη Ισπανία σχετίζονται. Ισως αυτό εν τέλει να είναι και το μυστικό της επιτυχίας...
Εν κατακλείδι
Το έμμεσο δημιούργημα του Κρόιφ και των ποδοσφαιρικών ιδεών του έρχεται να στοιχειώσει τα όνειρά του. Ο ίδιος απέτυχε να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο το 1974 και τώρα κινδυνεύει να το στερήσει άθελά του από τους συμπατριώτες του. Δικαιωματικά, ο επίλογος ανήκει σε αυτόν. Τα λόγια του περικλείουν εν συντομία το συμπέρασμα για το τι πραγματικά εστί Ισπανία για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο τη δεδομένη στιγμή.
"Γνωρίζω ότι ολόκληρη η Ολλανδία ήθελε να αντιμετωπίσει τη Γερμανία στον τελικό, επειδή φοβάται ότι η Ισπανία απλά θα κρατήσει την μπάλα για 90 λεπτά. Η μοναδική ευκαιρία είναι έαν η Ισπανία αποτύχει να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες της, όπως έκανε κόντρα στη Γερμανία. Είναι ένα παιχνίδι που μόνο η Ισπανία μπορεί να χάσει (σ.σ. και όχι να το κερδίσει η Ολλανδία), αλλά θα νιώσω απερίγραπτη χαρά έτσι και νικήσει".
--------------------------------------------------------------------------------
Ισπανία-Ελβετία 0-1
Ισπανία-Ονδούρα 2-0
Χιλή-Ισπανία 1-2
Ισπανία-Πορτογαλία 1-0
Ισπανία-Παραγουάη 1-0
Γερμανία-Ισπανία 0-1
--------------------------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου