ΟΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ...ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ...ΑΤΑΚΕΣ ΤΟΥ ΖΟΖΕ ΜΟΥΡΙΝΙΟ.
Ο Πορτογάλος ΠΡΏΗΝ τεχνικός της Ίντερ ΚΑΙ ΝΥΝ της Ρεάλ Μαδρίτης, προκαλεί πάντα με τις καυστικές του δηλώσεις και έπειτα από κάθε του πρόταση, προσθέτει μια ακόμα «σπαρταριστή» ατάκα στην… πλούσια λίστα του! Στο στόχαστρό του έχουν μπει κατά καιρούς τόσο συνάδελφοί του, όσο δημοσιογράφοι και ομάδες που έχει αντιμετωπίσει. Ωστόσο όλα γυρίζουν μόνο γύρω από τον ίδιο και το -εκάστοτε- τίμ του, χωρίς να χάνει ποτέ την ευκαιρία να περιαυτολογήσει. Ο «special one» σε ένα ρεσιτάλ που σε κάποιους χαρίζει γέλιο, σε άλλους πάλι… εφιάλτες αφού ο Μουρίνιο δεν είναι κι ο πιο εύκολος αντίπαλος… στα λόγια!



«Όταν η Τσέλσι θα αρχίσει να χάνει στην έδρα της, τότε θα με θυμηθείτε… Οι φίλαθλοι δεν ξέρουν πως είναι να φεύγεις με δάκρυα στα μάτια από το Στάμφορντ Μπρίτζ και τότε θα θυμηθούν ότι κάτι τέτοιο είχε να συμβεί τρία χρόνια», δήλωσε μετά την απομάκρυνσή του από την τεχνική ηγεσία των «μπλε» το 2007.

Σε έναν αγώνα κόντρα στην Μπαρτσελόνα όπου ο Μέσι κέρδισε την αποβολή του Ντελ Όρνο, ο Μουρίνιο είχε να πει τα εξής εκπληκτικά: «Δεν ξέρω, πως λέτε το… ″υποκρίνομαι″ στα Καταλανικά; Η Βαρκελώνη είναι ένα μεγάλο πολιτισμικό κέντρο το οποίο κοσμούν πολλά θέατρα κι ο μικρός -Μέσι- το έμαθε καλά! Δίνει ρεσιτάλ όσο παίζει».

«Είμαι ένας απλός άνθρωπος και δεν είναι δύσκολο να δουλέψει κανείς μαζί μου, αρκεί να με ακολουθεί. Δεν είμαι κάτι το ξεχωριστό, είμαι μόνο ένας πολύ μεγάλος προπονητής ποδοσφαίρου!», ήταν τα λόγια του λίγο πριν αναλάβει τον πάγκο της Ίντερ το περασμένο καλοκαίρι.

Μετά από πρόκληση Ιταλού δημοσιογράφου σε συνέντευξη τύπου, ο Πορτογάλος, γνωστός για τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του και τις αποστομωτικές απαντήσεις του, είχε να πει «Ο Μαντσίνι μπορεί να είναι φίλος σου. Εγώ όμως όχι»!

«Ο Μπενίτεθ έχει τρία χρόνια στην Πρέμιερσιπ και δεν έχει πάρει πρωτάθλημα. Δε νομίζω ότι έχει ακόμα δουλειά»! Ένα ακόμη επικριτικό σχόλιο που είχε στόχο αυτή τη φορά τον προπονητή της Λίβερπουλ. Αγνόησε φυσικά το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λίγκ που κέρδισε το 2005 με τους «κόκκινους» ο Ισπανός, καθώς κι ότι τόσο την ίδια σεζόν όσο και δυο χρόνια αργότερα, η ομάδα του είδε τον αποκλεισμό από τη Λίβερπουλ στη διοργάνωση!

Το Νοέμβριο του 2004 και μετά το εντυπωσιακό 5-4 μεταξύ της Άρσεναλ και της Τότεναμ, ο Μουρίνιο ξαναχτύπησε… «Το 5-4 είναι σκορ για χόκεϊ, εδώ μιλάμε για ποδόσφαιρο. Στην προπόνηση κάνω κι εγώ ασκήσεις τριών εναντίον τριών. Όταν όμως το σκορ φτάσει στο 5-4, στέλνω τους παίκτες μου στα αποδυτήρια γιατί κρίνω ότι δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους».

Μετά τον αγώνα πρωταθλήματος κόντρα στην Μπλάκμπερν το 2005, ο 46χρονος πλέον τεχνικός τα έβαλε με… τους ουρανούς! «Μόνο στο γήπεδο έβρεχε όλο το απόγευμα και πουθενά αλλού. Ο αγωνιστικός χώρος ήταν πισίνα και παρότι ήρθαμε να παίξουμε μπάλα, όλα εξελίχθηκαν σε αγώνα πάλης. Παλέψαμε όμως φανταστικά! Κοιτάξτε και τον ξανθό στα χαφ, -ο λόγος για τον Ρόμπι Σάβατζ-. Αυτός κάνει 20 φάουλ σε κάθε αγώνα και ποτέ δεν τιμωρείται με κάρτα».

Τον Μάιο του 2005 και μετά τον αποκλεισμό από τη Λίβερπουλ στο Τσάμπιονς Λίγκ, έδωσε τη δική του εξήγηση για το πώς χάθηκε το παιχνίδι. «Η καλύτερη ομάδα έχασε κι αυτή ήταν η δικιά μου. Το γκολ τους, πρέπει να ήρθε από το φεγγάρι ή από την πίεση της εξέδρας. Ναι, βέβαια κάποιος μπορεί να πει ότι εκείνοι σκόραραν αλλά αυτό μάλλον το έκανε ο επόπτης».

«Είμαστε αήττητοι σε οκτώ ματς με 8/8 νίκες, έχουμε σκοράρει 16 γκολ και ο κόσμος μας θεωρεί κλόουν! Οι άλλοι περιμένουν από μας να μη κερδίζουμε συνέχεια. Τη μέρα λοιπόν που θα χάσουμε, θα ανακηρυχθεί και Εθνική Εορτή στην Αγγλία! Από την πλευρά μας, είμαστε έτοιμοι να το δεχτούμε κι αυτό»… Ο Μουρίνιο επιστράτευσε για ακόμη μια φορά το απαράμιλλο χιούμορ του για να σχολιάσει την πρωτιά της ομάδας του στο βαθμολογικό πίνακα τον Οκτώβριο του 2005.

«Είδα τον κόσμο της Μάντεστερ Γιουνάιτεντ να χειροκροτεί τους παίκτες όταν εκείνοι έκαναν το γύρο του θριάμβου μαζί με το προπονητικό τιμ. Φυσικά μόλις είχαν χάσει από εμάς στο τελευταίο τους παιχνίδι στο Όλντ Τράφορντ. Αν αυτό γινόταν στην Πορτογαλία, θα τους είχαν πετάξει μπουκάλια»! Μην πάμε και τόσο μακριά… και στην Ελλάδα το ίδιο θα έκαναν!

Μπορεί να ήθελε όσο τίποτα να φτάσει την Τσέλσι στον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ όσο βρισκόταν στο τιμόνι της, ωστόσο αυτός που το κατάφερε ήταν ο Αβραάμ Γκράντ την αμέσως επόμενη χρονιά -2008- της αποχώρησης του Μουρίνιο. Ο ίδιος μόνο το εγκώμιό του δεν έπλεξε λέγοντας «Για έναν προπονητή που είναι συνηθισμένος να χάνει, ίσως να ήταν επιτυχημένη αυτή η χρονιά. Εγώ δεν είμαι έτσι».

Όταν το 2004 η Τότεναμ υποχρέωσε την Τσέλσι σε εντός έδρας ισοπαλία, ο «special one» εφηύρε τη δική του ιστορία για να δικαιολογήσει την απώλεια των βαθμών. «Στην πατρίδα μου, την Πορτογαλία, λέμε ότι ο αντίπαλος πάρκαρε το λεωφορείο μπροστά στο τέρμα. Η Τότεναμ ήρθε μόνο για να αμυνθεί και αν κάποιος έψαχνε το γκολ, αυτοί ήμασταν εμείς. Δεν είναι δίκαιο… Προσωπικά, θα ήμουν πολύ εκνευρισμένος αν πλήρωνα 50 λίρες για να δω ένα τέτοιο παιχνίδι».

Τον Ιούλιο του 2004 έχοντας ανακοινωθεί από τη διοίκηση της Τσέλσι ως ο νέος προπονητής του συλλόγου, φρόντισε να κάνει επίδειξη του ποιος είναι, αφήνοντας αιχμές κατά της πρώην ομάδας του. «Αν ήθελα μια εύκολη δουλειά, θα έμενα στην Πόρτο… Σε μια υπέροχη μπλε καρέκλα, με το Κύπελλο Πρωταθλητριών, τον Θεό και μετά από Αυτόν, εγώ!». Ταπεινός και μετριόφρων ως συνήθως…

Στην παρουσία του στους «μπλε» και πάλι την ίδια χρονιά, δήλωσε στους Άγγλους δημοσιογράφους: «έχουμε κορυφαίους παίκτες και συγνώμη αν ακούγεται αλαζονικό, κι έναν κορυφαίο προπονητή! Υπάρχουν καλοί και κακοί στη δουλειά τους, αυτοί που μπορούν κι εκείνοι που δεν μπορούν. Μην με λέτε αλαζόνα και υπερόπτη. Κέρδισα το Τσάμπιονς Λίγκ με την Πόρτο και θεωρώ τον εαυτό μου ξεχωριστό… Οι ομάδες πρέπει να κατακτούν τίτλους κι εγώ σιχαίνομαι να μιλάω για τις μονάδες».

Στο στόχαστρό του βρέθηκε το 2005 και ο Ρώσος μεγιστάνας πρόεδρος της Τσέλσι, Ρόμαν Αμπράμοβιτς, τοποθετώντας στη δεύτερη θέση το υψηλό μπάτζετ της Λονδρέζικης ομάδας. «Είμαστε πρώτοι αυτή τη στιγμή, όχι γιατί η οικονομική δύναμη του συλλόγου είναι μεγάλη αλλά γιατί δουλεύω σκληρά. Αν ο Ρόμαν με βοηθούσε στην προπονητική, θα πέφταμε από την κατηγορία. Αντίστοιχα αν εγώ έκανα κουμάντο στα επιχειρηματικά του, θα είχαμε χρεοκοπήσει!». Στα ελληνικά, εμείς το λέμε ″αυτογνωσία″!

Όταν η ομάδα του υπέστη την ήττα από τη Μπαρτσελόνα -2005-, ο Πορτογάλος τεχνικός «ξεστόμισε» τα εξής μετά τη λήξη: «Όταν είδα τον Φράνκ Ράικαρντ να πηγαίνει στα αποδυτήρια των διαιτητών, δεν το πίστευα… Όταν όμως αποβλήθηκε ο Ντιντιέ Ντρογκμπά, δεν με εντυπωσίασε καθόλου». Το κόλλημά του πάντως για τις σχέσεις προπονητών και διαιτητών, το εξέφρασε και πάλι δημόσια 3 χρόνια αργότερα, μόνο που τότε στη θέση του Ολλανδού ήταν ο Φέργκιουσον.

José Mourinho vs. Arsène Wenger



Η κόντρα των δυο αντρών σίγουρα μονοπώλησε για μεγάλο διάστημα το ενδιαφέρον του αγγλικού τύπου, αφού κάθε τόσο ο ένας απαντούσε στον άλλο, χαρίζοντας ανεπανάληπτες σπόντες. Πολλές από αυτές έχουν καταγραφεί κι εμείς παραθέτουμε κάποιες εκ των καλύτερων.

«Πολλοί μεγάλοι προπονητές δεν έχουν καταφέρει να κατακτήσουν το βαρύτιμο τρόπαιο του Τσάμπιονς Λίγκ ποτέ. Ένας μάλιστα από αυτούς δε βρίσκεται και πολύ μακριά μας»!

«Δε νομίζω ότι είμαστε τόσο αποκρουστικοί για να κοιτάνε σαν διαβόλους. Ούτε νομίζω πως ο Αρσέν Βενγκέρ και ο Ντέιβιντ Ντέιν -αντιπρόεδρος της Άρσεναλ- είναι τόσο όμορφοι για να τους θεωρούν αγγέλους».

«Ο τύπος είναι ηδονοβλεψίας! Του αρέσει να κοιτάζει τους άλλους… Μερικοί άνθρωποι όταν είναι σπίτι τους, έχουν ένα μεγάλο τηλεσκόπιο για να παρακολουθούν τις οικογένειες των άλλων. Ο Βενγκέρ είναι ένας από αυτούς. Όλο μιλάει για την Τσέλσι, δεν κάνει τίποτα άλλο»!


José Mourinho vs. Sir Alex Ferguson



Εκτός από τον Γάλλο τεχνικό της Άρσεναλ, ο Μουρίνιο έβαλε στο χορό και τον προπονητή της Μάντσεστερ, Σερ Άλεξ Φέργκιουσον! Ο 67χρονος Σκωτσέζος, γνωρίζοντας καλά τον χαρακτήρα του συναδέλφου του, μόνο ψυχολόγος δεν έγινε στο τέλος! Και η κόντρα καλά κράτησε…

«Μπορεί όταν πατήσω κι εγώ τα 60, όταν θα μετράω 20 χρόνια προπονητικής καριέρας σε μια ομάδα και θα έχω κερδίσει το σεβασμό όλων… να μπορώ να κάνω κάποιους να τρέμουν με αυτά που θα λέω».

«Στο δεύτερο μισό ο ρέφερι δε μας σφύριζε καλά, πήγαινε από φάουλ σε φάουλ κι από κοροϊδία σε κοροϊδία. Ήταν πολύ απότομη η αλλαγή του κι αυτό κάτι μου λέει. Ίσως δεν ήταν μόνος του στα αποδυτήρια στο ημίχρονο». -σαφής υπαινιγμός ότι μαζί του ήταν κι ο Φέργκιουσον-.

Ο Σκωτσέζος είχε τη δική του απάντηση αποφεύγοντας εμμέσως να σχολιάσει τις αιχμές του Πορτογάλου. «Ο Μουρίνιο είναι σχεδόν ψυχοπαθής κι αν δοθεί ένα φάουλ κατά των αντιπάλων, σκέφτεται ότι κέρδισε τον πόλεμο. Δε βρίσκει ποτέ ηρεμία και με τον τρόπο αυτό, υποβαθμίζει το άθλημα».

«Δε μιλάω με διαιτητές. Ούτε οι συναδέλφοι μου θέλω να το κάνουν. Με τον Φέργκιουσον μετά το παιχνίδι μας, καθίσαμε και ήπιαμε κρασί. Όμως, ήταν απαίσιο! Εγώ στο επόμενο παιχνίδι που θα γίνει στο Όλντ Τράφορντ, στα γενέθλιά μου, θα φέρω ένα εξαιρετικό πορτογαλικό μπουκάλι κρασιού».

Μικρά και αποστομωτικά!

«Είμαι κάτι περισσότερο από λυπημένος… και το λυπημένος κύριοι, είναι μια ευγενική λέξη», μετά το 2-2 με την Άρσεναλ το 2004.

«Θέλετε να μάθετε αν χοροπηδούσα από τη χαρά μου όταν έμαθα ότι θα μας διαιτητεύσει ο Πολ; Όχι»!

«Δε φοβάμαι κανέναν, παρά μόνον την ανωτερότητα της ομάδας μου», λίγο πριν το ντέρμπι του Λονδίνου με την Άρσεναλ το 2006.

«Πως είναι δυνατόν να μιλάνε; Το σκορ έπρεπε να είναι 5-1 υπέρ μας. Τότε δε θα λέγανε τίποτα», μετά το 2-1 της Ίντερ με την Κατάνια.

«Δεν ξέρω τι είναι η πίεση. Αυτή υπάρχει μόνο στον φτωχό κόσμο που δεν καταφέρει να ταΐσει την οικογένειά του».

«Τα όσα έκανα πέρσι -2004- ήταν απόρροια κάποιων πραγμάτων. Αν φέτος όλα δουλέψουν νορμάλ, λατρεύω να είμαι το καλό παιδί».

«Μετά από τρία χρόνια στο νησί, παραιτείται ο Τόνι Μπλερ. Ένας ακόμη θρίαμβος»!

«Η Τσέλσι κατακτά το Λίγκ Καπ. Η καινούρια μου λακ όμως δεν έγινε αντιληπτή από πολλούς»!